Kötü haber çabuk gelir ya, sosyal medyaya düştüğü an çalmaya başladı telefonum.

"Abi, Yurt gazetesi yarın yayımlanmayacakmış; Merdan açıklama yapmış." peş peşe gelen iki üç telefondan sonra aradım Merdan Yanardağı.

Kırıktı sesi. Bir dostun ölüm ya da ağır hastalığından söz eder gibi konuşuyorduk ikimiz de.

Ekonomik olanaksızlıkların bu kararı zorunlu kıldığını anlatırken gözümün önünde Durdu Özpolat'ın Ankara'daki yazıhanesindeki Ceyhan’ımız geldi, başarılı olacağımızı biliyorduk çünkü Merdan iyi bir ekip kuruyordu.

Ben "Özgürce yazacağımız bir alan olsun bana, yeter. Anadolu ayağını bana bırakın yine; köy köy gezer, insan öyküleri derlerim." dedim.

Masada kimse para konuşmadı çünkü ideallerimiz ekonomik çıkarların önündeydi.

Merdan’ın tek itirazı vardı.

Aynı anda televizyon işine girilmesinin bizleri ve özellikle Durdu Bey'i yoracağını ileri sürüyordu.

İtiraz tamam ama Durdu Özpolat'ı tanıyanlar bilir ki kafasına bir şeyi koyunca asla vazgeçmez.

Uzatmayalım, Merdan dediğini yaptı ve iyi bir gazete çıkardı.

Doğru düzgün bir reklam kampanyamız bile yoktu. Hatta bazı dostlarımız bile gazetenin çıktığından habersizdi, desek yalan olmaz.

Bütün bunlara karşın gazete kısa sürede 50 bin tirajını aştı.

Tam işler yoluna girecekken Merdan "Dokundu ve yandı."

Cezaevine girdi. Çıktığında ise çok şey değişmişti gazetede.

Genel yayın yönetmenliğine 2. kez geldiğinde enkaz aldığı gazeteyi yeniden yükseltmeye başladı ama yetmiyor. Ekonomik sıkıntılar dağ gibi duruyor önümüzde.

Peki ne olacak?

Merdan, bana göre bu krizi aşar, yeter ki işine karışılmasın çünkü bu memleketin "Yurt" gibi bir gazeteye ihtiyacı var.