Ananı, babanı, dedeni,
Oğlunu, kızını, karını...
Yüzündeki, bıyığı, sakalı, beni...
Ölüm,
canlıları götürür...
Yani ölüm,
Sevdiklerini götürür...
.
Evini, barkını, paranı,
Altındaki arabanı...
Başındaki türbanı, şapkayı...
Sırtındaki,
Paltoyu, ceketi, gömleği...
Kıçındaki,
Pantolonu, şortu, donu...
Ayağındaki,
Çorabı, lastiği, iskarpini, botu...
Ölüm,
Cansızları götürür...
Yani ölüm,
Kandığın şekli şemali götürür...
.
Ölüm neyi götürmez?
İnsanı, hayvanı, bitkiyi,
Yok etmemişsen...
Havaya, suya, toprağa,
İhanet etmemişsen...
Bütün bunlara merhamet edip,
Eser bırakmışsan...
Ölüm,
İşte bu eser ve eserleri götürmez...
.
Araştırıp, sorup, sorgulamaktan bihaber olduğumuz için,
Biat kültürüyle yoğrulmuş beyinlerimizi fazla yormadan önümüzdeki örneklere bakmakta fayda var diye düşünüyorum...
Bir Yunus
Bir Hacı Bektaşi Veli
Bir Mevlana
Bir Fatih Sultan Mehmet
Bir Mustafa Kemal Atatürk
Ve daha niceleri...
Anlayana yeter de artar bile...
Ölüm,
Bu şahsiyetlerin eserlerini götürmedi bıraktı...
Taaa ki kıyamete kadar...
.
Demek ki,
Ölüme karşı çaresiziz!
Eser de bırakamıyoruz!
Peki,
Sevip sevilmeyi de mi beceremiyoruz?
.
Sünni’si-Alevi’si,
Türk’ü- Kürt’ü,
Sağcısı-solcusu...
Ölüm,
Hepimizi,
Her şeyimizi götürmeden “korkup ayrışmadan sevin ve sevilin”...
.
Ölüme yakalanmadan,
Sevgiye yakalanın...
Yoksa!
Eh ölüm işte...
Aldı mı götürür...
Geriye mi?
Eserin yoksa,
El Fatiha.!...
Geçmiş olsun...