Yarım yüzyıl önce İstanbul ve İstanbullular...

Yarım yüzyıl önce İstanbul ve İstanbullular...

YURT yazarı Leyla Tavşanoğlu, sarsıcı ve nostaljik bir İstanbul şiiri paylaştıktan sonra, “Baktıkça insanın midesini bulandıran çirkin ötesi yapıların istila ettiği, defalarca ırzına geçilmiş bir şehir değildi İstanbul” değerlendirmesinde bulundu.

YURT Gazetesi yazarı Leyla Tavşanoğlu, yarım yüzyıl öncesi İstanbul’u ve İstanbulluları anlatan şiiri paylaştıktan sonra “Baktıkça insanın midesini bulandıran çirkin ötesi yapıların istila ettiği, defalarca ırzına geçilmiş bir şehir değildi İstanbul” yorumu yaptı.

Tavşanoğlu, ‘Benim çocukluğumda İstanbul’ başlıklı yazısında, “Geçen gün İstanbul’la ilgili, sarsıcı, nostaljik bir şiir okudum. Yazan Nevin Konuk... Bana gönderen sevgili dostum, kardeşim Luiz Bakar. Şiirden kimi bölümleri bugünkü yazıma aldım. Okudukça da gözlerim yaşardı. Şiirde anlatılan o İstanbul’u birebir ben de yaşamıştım. Yarım yüzyılı aşkın bir geçmişte İstanbul, İstanbullu nasıldı, nasıl davranırdı? Buyurun okuyun, lütfen” dedi.

İşte o şiir:

Benim çocukluğumda İstanbul

Benim çocukluğumda anneannemin bahçesi yasemin kokardı

Ortancalar vardı pembe, mor

Kocaman açarlardı

Geceleri ışıl ışıl ateş böcekleri uçardı

Benim çocukluğumda dut ağaçları vardı bahçelerde

Erik ağaçları vardı

Yoğurtçular geçerdi kapıdan Silivri kaymak! diye bağırırlardı

Benim çocukluğumda vapurlar tenha dolaşırdı Boğaziçi’nde

Balıkçı tekneleri dönmüş olurlardı

İnsanlar saygılıydı birbirlerine

Kadınlar hanımefendi, erkekler beyefendiydi İstanbul’da

Etrafa gülümseyerek bakarlardı

Benim çocukluğumda bir tek yolcunun koştuğunu görse,

Beklerdi vapurlar

Kaptanlar yaşlıya selam dururlardı

Alçak sesle konuşur,

Birbirlerine saygıyla yol verirdi insanlar

Pek az tanışıyor olsalar da,

Hal hatır sorarlardı

Benim çocukluğumda daha sert geçerdi kışlar

Yaşlılar mangalda pişen kahvelerini içerken,

Kar kokusu var, diye bakışırlardı

Benim çocukluğumda ayakkabılarının arkasına basmış

Kara bıyıklı adamlar sarı metal kaplı dişlerini gösterip

Kadınlara laf atmazlardı

Benim çocukluğumda İstanbul İstanbul’du

Hanımeli kokardı sokaklar

Mor salkım kokardı, leylak kokardı

Kısacası İstanbul İstanbul’du o yıllar

İnsan kokardı”

Tavşanoğlu, “O yıllar işte böyle bir İstanbul’da yaşadık. Nüfusu 750 bin olan, baktıkça insanın midesini bulandıran çirkin ötesi yapıların istila ettiği, defalarca ırzına geçilmiş bir şehir değildi İstanbul. Rant uğruna neleri kaybettiğimizi, dolayısıyla nasıl da insanlığımızdan çıktığımızı giderek daha fazla anlayabiliyor muyuz acaba? Yoksa bütün değerlere boş verip yağmalamaya devam mı?” diye yazdı.