İşçi Sağlığı ve İş Cinayetleri (İSİG) Meclisi'nin aylık iş cinayetleri raporuna göre Nisan ayında çeşitli iş cinayetlerinde en az 145 işçi, 2019'un ilk dört ayında da en az 545 işçi yaşamını yitirdi. 

İSİG Meclisi'nin ulusal ve yerel basından, işçilerin mesai arkadaşlarından, sendikalardan, meslek örgütlerinden, işyeri hekimlerinden ve iş güvenliği uzmanlarından derleyerek hazırlanan Nisan ayı raporunun satır başları şöyle: 

'YILIN İLK DÖRT AYINDA 545 İŞ CİNAYETİ İŞLENDİ'

Şubat ve Mart ayına dair yeni iş cinayeti bilgileri elimize ulaştı. Bu noktada Ocak ayında en az 159, Şubat ayında en az 127, Mart ayında en az 114 işçi ve Nisan ayında en az 145 işçi olmak üzere; Türkiye’de 2019 yılının ilk dört ayında en az 545 işçi iş cinayetlerinde yaşamını yitirdi.

145 işçinin 129’u ücretli, 16’sı kendi nam ve hesabına çalışanlardan (çiftçi ve esnaf) oluşuyor.

Ölenlerin 7’si kadın işçi, 138’i erkek işçi. Kadın işçi cinayetleri tarım, tekstil, eğitim ve sağlık işkollarında gerçekleşti.

İki çocuk işçi yaşamıı bitirdi. Çocuk işçi cinayetlerinin tarım işkolunda gerçekleşti.

10 mülteci/göçmen işçi yaşamını yitirdi. Mülteci/göçmen işçilerin 5’i Suriyeli, 2’si Afganistanlı, 1’i Çek, 1’i Gürcistanlı ve 1’i Özbekistanlı.

Ölümler en çok inşaat, tarım, taşımacılık, ticaret/büro, metal, belediye/genel işler, konaklama/eğlence, madencilik, tekstil ve sağlık işkollarında gerçekleşti. Bu ay tarımda ölenlerin en az yüzde 46’sı ücretli. Yüzde 54’ünü oluşturan çiftçi ölümlerinin ise bir kısmının başkasının tarlasını işleme ya da çobanlık vasıtasıyla ücretli olarak değerlendirilmesi gerektiğinin altını çizmekle beraber net olarak bir oran veremiyoruz.

Nisan’da Türkiye’nin 48 şehrinde ve yurtdışında beş ülkede iş cinayeti gerçekleştiğini tespit ettik. En çok iş cinayeti Antalya, Bursa, İzmir, İstanbul, Gaziantep, Ankara, Manisa, Sakarya, Kocaeli, Konya, Şanlıurfa ve Tekirdağ’da yaşandı.

Ölenlerin 2’si (yüzde 1,37) sendikalı işçi, 143 işçi ise (yüzde 98,63) sendikasız. Diğer yandan ölen başka sendikalı işçiler de olabilir. Ancak kâğıt üzerinde olan sendikal üyeliklerinin gerçek bir örgütlülük olmaması ve birçok sendikanın ölen üyelerini sahiplenmemesi sonucu net bir bilgi verme şansımız olmadığını da belirtelim. Bu durum özellikle kamu çalışanı/memur sendikaları açısından daha da tespit edemediğimiz bir husus.