Millet iki yakasını da kaptırmış.
Bir yandan oryantal siyasetçiler,
Diğer yandan statüko aydınları.
Bir yanda Evet,
Diğer yanda Hayır.
Meydanlarda besteler çalıyor.
Adeta yarışıyorlar.
Oysa milletin,
Ne oryantal besteye
Ne de statüko bestesine ihtiyacı yok.
Kendisini var eden besteye ihtiyacı var.
Yani Cumhuriyete.
Diyeceksiniz ki millet uyuyor.
Uyuyan milletin kornası da var.
M. Kemal ruhu.
Gerisi hikâye.

Ruhsuz zenginler

Sermaye düşmanı değilim.
Oryantal siyasetçinin altına yatıp malı
götürenlere sözüm.
Keşke malı götürmekle kalsalar.
Millet kutuplaşırken,
Toprak bölünürken,
Cumhuriyet kayarken,
Velhasıl, insanlık giderken,
Seyirci kalıyorlarsa,
Bunlar ruhsuz değil de nedir?

Sosyete sanatının şöhretleri

Edebiyatta
Müzikte
Resimde yoksun.
Sosyete salonunda,
Siyasi şovda,
Halkın gerisinde varsın.
Adalette
Özgürlükte,
Eşitlikte yoksun.
Arsızlıkta
Hırsızlıkta
Taklitte varsın
Sanatın S’sinde yoksun
Siyasetin S’sinde varsın
Gören de sanatçı zannedecek.
Hadi ordan…

Son söz

Yukarda yazdıklarım maalesef malzememizdir.
Ancaak;
Saygın siyasetçiye
Paylaşımcı zengine
Gerçek sanatçıya
Ben dâhil kim laf edebilir ki?