Ferdi Abi, sağlığınız nasıl? İyi gözüküyorsunuz…

Gördüğün gibiyim. Daha önceden konuşma konusunda daha çok zorlanıyordum. Felcin yüzde 70’i gitti, düzeldi çok şükür. Olacakmış demek ki… Görecek günler varmış daha, aldırma gönül aldırma. İnsanın başına her şey gelir, ne yaparsan yap. Bu işin keyfine bakacaksın. Çünkü tohum düştüğü andan itibaren ölüme çıkmıştır.

Peki geriye gidelim, nerede doğdunuz?

Adana’nın Hürriyet Mahallesi’nde doğdum. Her ne kadar 45’li gözüksem de 46’lıyım. 15.11 doğum günüm. Mahallemiz gecekondu mahallesi gibiydi. Tabii gecekondu ne bilmiyorsun o zaman, insan doğup büyüdüğü yeri en güzel yer olarak bilir. Yalı falan yok öyle yani... Rüyada bile göremezdik çünkü hiç görmemişiz ki. Televizyon da yok.

Yıllar sonra “Köyümüze geri dönelim” diye şarkı yaptınız, dönmek istediniz mi hiç?

Özlediğim çok oluyor ama köy köy değil ki artık. Oralar mahalle oldu; televizyonlar, buzdolapları, otomobiller, çamaşır makineleri… İnşallah daha da güzel olur tabii. Ama burası mesleğimizin merkezi olduğu için kalmak zorundaydım.

Röportajın tamamını KAFA dergisinden okuyabilirsiniz.