Mustafa Ülkü Caner

Mustafa Ülkü Caner

Ne şiir, ne makale işte böyle bir şey paradokslar dünyası

Dünya çıldırıyor…
Afrika, Asya, Güney Amerika,
Ama özellikle İslam dünyası yanıyor, yakılıyor.
Sri Lanka ve Maldivler turizm cenneti bilirsiniz,
Geçin reklam faslını, gördüm, acı gerçekler arka sokaklarda.
Sömürgecilik almış insanların algılama, anlama kavrama,
Ve sonuçta muhakeme yeteneğini.
Ellerinde kalmış farklı farklı tapınakları ve cehaletleri

Ve yoksullukları içinde çaresiz kargaşaları…
Cehalet, cehennemin odunu, ateşi,
En çok da Müslüman Müslümanı öldürüyor.
Mezhep savaşları yaşıyoruz.
Çünkü “cavur” patronlar böyle istiyor.
Savaş sanayi patronları çok karlı bu ara.
Duygular, akıllar, menfaatler çıldırmış,
Öldürürcesine çatışıyorlar.
Öyle paradoksluklar da vardır ki, …
Erkekliğe toz kondurmayan çoktur.
Bazı diyarlarda birisine öfkeyle i..e deseniz,
Alnınızdan yersiniz kurşunu.
Ama aynı kişiler bayılırlar oğlancı krallara, padişahlara,
Şeyhlere, emirlere, efendilere, sanatçılara.
Mürit, hatta gönüllü köle olurlar güce.
Taparlar hatta cellatlarına.
Öyle cangıllar var ki erklerin erklere hükmettiği,
Ve iplerini kopardığı diyarlarda
Oralarda çocuk tecavüzcülerini bile hoş görürler.
Sırıtarak aslında bunun ne masum olduğunu,
Yok hayır, küçüğün değil, tecavüzcüsünün!
Adeta haz duyarcasına anlatırlar ya bir de,
İşin en acı, ahlaksız yanı da bu zaten.
Ama onlar hep haklıdırlar,
Zira erk onların hatta bizatihi kendisidir!
Onlar bilmez ki erk, eldeki sabundur, kayar
gider bir gün.
Öyle sefiller de vardır ki balta girmemiş yörelerde,

Bir de onlara boyunları kıldan ince olanları ve tapanları vardır.
Hâlbuki çok basittir bu hususlar,
Özel hayat, tercihler, herkesin kendi bileceği iş.
Çocuk ve işin içinde istismar, cebir, şiddet, tecavüz olmadıkça,
Öyle bir propaganda çağında yaşıyoruz ki,
Hitler’in Göbbels’i bile, erken, çoook erken gelmişim…
Şu kahpe dünyaya diye hayıflanıyordur…
Öte dünyadan.
Dost, düşman, çirkin, güzel, iyi, kötü,
Olumlu, olumsuz, sevgi, nefret,
Hain, kahraman,
Sıfatlar, kavramlar,
Hiç bir zaman bu kadar hızlı yer değiştirmedi.
Pavlov’un o meşhur deneyindeki köpek bile,
Acıyarak bakıyordur ışık hızıyla değişen kavramlara.
Ve ortamda başı dönmüş güruha çevrilenlere.
Elips mi? Daire mi?
Zor karar… Ucu belli olmayan,
Tatsız bir deney haline geldi dünya.
Şaşkınlığa, çokbilmişlik karışınca
Ne yapacağını şaşırır en bilmişler de.
Tek bilinen,
Yoktur gidilecek başka bir dünya!

Önceki ve Sonraki Yazılar