Başlıkta geçen kişi, Claudio Ranieri. 65 ya- şındaki hoca geçen sene (2015-16) Leicester ile premier lig şampiyonu oldu. Katı defans- çı bir hocadır, gol dediğin şey kontra ile rakibin hatasından olur. Bu anlayıştaki hocaları ve kendisini hiç sevmem. 2016-17 yani bu sezon Leicester ile 38 maçta 11 galibiyet alıp kovuldu/kovduruldu.

Bir “futbol”-sever iseniz dönem dönem kimi kadroları ya da birkaç oyuncuyu çok seversiniz. Ve onların kısa süreli ya da sezonluk maceralarına ortak olursunuz, heyecan duyarsınız. Benim Leicester ile tanışmam 2014-15 sezonunda oldu. 30. hafta maçında Tottenham, Leicester’ı 4-3 yendi. Maçı izlemiştim. Herkes ilk defa 3 gol atan Harry Kane’i konuşuyordu. Leicester’da tek iyi isim Nugent idi. Bendeniz cins ise Leicester’da kendi kalesine gol atan sol çizgi oyuncusu Jeffrey Schlupp’ı beğenmiştim. Hatta çevreme Caen’deki Kante ile birlikte Fenerbahçe bu Schlupp’ı da almalı diyordum. Göbeğe Kante’yi alabilirsen sol çizgiyi iki deliye, Caner ve Schlupp’a bırakabilirdin…

Her neyse; lider Chelsea ile olan erteleme maçı dahil 9 maç vardı bitime. Açık ara sonuncuyduk, 19 puanla. Hocamız Pearson defans oynamak istiyor ama takım kimliği buna uymuyordu. Schlupp, Vardy, Mahrez’i kendi hallerine bırakmak lazımdı. Hoca bıraktı mı bilmem ama kalan 9 maçın yedisini kazandık, birinde berabere kaldık. Şampiyon Chelsea ile olan erteleme maçına rotasyonlu çıktık, ilk yarıyı önde kapattık ama 1-3 yenildik. Son sekiz maçta aldığımız 22 puanla ligde kaldık.

Ertesi sezon Pearson yerine daha hücumcu bir hoca getirilir; Schlupp, Mahrez, Vardy ile ortalığı gole bularız derken yönetim Ranieri ile anlaştı. Ben dâhil tüm Leicester taraftarı, durumu “vay Angut-Mal-Korkak yönetim vay!” diye karşıladık! Taş gibi kadrolara defans oynatan, ikinci lige düşmüş Monaco kadrosu ile istatistik kasmış bir hocaydı Ranieri. Ama ne de olsa Fransa’da olduğu için Caen’deki Kante’yi fark etmişti. Onu da getirdi. (Gerçi kulüp scout’ları buldu ve aldı deniyor, bu daha mantıklı.)

Ranieri ile anlaşılması yüzünden binlerce sempatizan maçlardan uzak durdu ama Kante ile süper defans yapan takım; Schlupp, Mahrez, Vardy, Okazaki gibi isimlerin kontraları ile şampiyon oldu. Benim gibi anti-Ranieri tweeti atan 10 kişiyi “mort oldular” deyu afişe ettiler ama olsun, biz haklıydık. Ertesi (bu) sezon takım küme düşme hattına gelince kovuldu Ranieri. Çünkü elinde artık Kante yoktu, defans oynatmak istediği için de Mahrez-Vardy ile arası yoktu. Ranieri gitti, takım adeta uçtu.

Evvelsi gün Arsenal – Leicester maçı vardı. Şimdiye kadar Şekerpare olan hocamız Shakespeare, takımı sahaya Ranieri taktiği ile çı- kardı. Utanç vericiydi. Sorsan, formasyon 4-4-2 ama Ulloa, Vardy, Mahrez önlibero oynadılar. 70’te çalışkan bücür Okazaki girince hareketlenme oldu ama amaç 0-0 ile Arsenal’e yenilmemekti. Hiç bu kadar Wenger’in kazanmasını istememiştim. Son dakika Huth’un kendi kalesine attığı golle Arsenal kazandı, adalet yerini buldu.