“O gün gelsin neşemiz tazelensin de gör
Dünyayı hele sen bir barış olsun da gör
Seyreyle gülü bülbülü
Çifter çifter aylar gökyüzünde
Her gece ayın on dördü
Kuşlar geçecek damların üstünden
Kuşlar konacak dallara
Kanat seslerini duyup uyanırlarsa
Gene kuşlarla uyusun çocuklar
Olanı biteni anlatma...”

Bu dizeler Melih Cevdet Anday’a ait. En çok çocukları vurur savaş,

Bombaların toza duman kattığı coğrafyaların ortasına, körpelerin can çekişmelerine şahit oluruz haber bültenlerinde.

Oyun oynadıkları bahçelerinde yağmuru beklerlerken kurşun yağar üzerlerine. Can havlinin acısıyla kaçarlar köşe bucak, ama nafile.

Dünyanın öbür ucunda, koca koca adamların savaş kararları alırken, ağızlarından çıkan kurşunlar körpecik bedenleri parçalar.

Oysa daha baharındadırlar yaşamın,

Açmaları gerekir; kırmızı, yeşil, pembe...

Bir şarapnel değer hayallerine,

Öldürülmeyi öğrenirler ilk önce...

Yerinden yurdundan olurlar,

Tozun dumanın, silahın, olmadığı sığınacak limanlar ararlar kendilerine.

Düşerler yollara;

Yollar engebeli, yollar çetin,

Bir kırlangıç kümesi gibi göçerler ordan oraya.

Yürekleri bir kırlangıç gibi çarpar ve titretir körpe bedenlerini.

Bu vahşetler bütün dünyanın gözü önünde olur.

Sonra bir kaç süslü cümle kurarlar, ancak cümleler kurulduğu sırada bile çocuklar ölür.
Savaş tamtamları çalanların, yüzlerindeki maskelerini görürüz aslında, ama elden ne gelir.
Kapalı kapılar ardında aldıkları kararlar, acı ve gözyaşı olarak vurur dünyanın bütün kıyılarına. Mesela; Aylan bebeği unutan var mı aranızda? Bir kez daha sarsıldık, ağladık ya da günlerce gözümüzün önünde durdu.

Peki değişen ne oldu?

Kocaman bir hiç!!!

Durmalı, durdurulmalı artık bu savaşlar,

Çünkü savaşta en çok çocuklar ölüyor.

Nazım’ın dediği gibi;

“Çalıyorum kapınızı,

Teyze, amca bir imza ver,

Çocuklar öldürülmesin,

Şekerde yiyebilsinler”

Bu cinayetler durdurulsun artık.

Cepheden cepheye koşup, bu güzel vatanı kuran, kurtaran Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği gibi:

“Mecbur kalmadıkça, savaş cinayettir.” Barışın ve kardeşliğin egemen olduğu bir dünya
özlemi ile her türlü kirli savaşa karşı durmak zorundayız.

Bugün, her zamankinden daha fazla barış ve kardeşlik tohumlarını yeşertmeye ihtiyacımız var.

“Dağlar, insanlar ve hatta ölüm bile yorulduysa şimdi en güzel şiir barıştır” demişti Yaşar Kemal...

“YURTTA SULH, CİHANDA SULH...”

Başka söze ne gerek var?