Öyle anlaşılıyor ki, Türkiye bir AKP-CHP hükümetine doğru sürükleniyor.

Kuşkusuz seçimin ortaya koyduğu tablo hükümet alternatiflerini son derece sınırlıyor.

Ancak durum böyle de olsa, AKP’nin içinde yer alacağı her hükümet modeli, 7 Haziran 2015 seçimlerinde halkın ortaya koyduğu tercihe, toplumun beklentilerine ve ülkenin içinden geçtiği tarihsel dönemecin ihtiyaçlarına aykırı olacaktır.

Çünkü içinde AKP’nin yer aldığı her hükümet modeli, Türkiye’yi kısa süre sonra bir erken seçime götürse bile, bir önceki dönemin, AKP’nin kurmaya çalıştığı dinci/mezhepçi faşizan rejimin devamı anlamına gelecektir.

Daha da önemlisi, böyle bir hükümet AKP’yi dağılmaktan kurtaracak, siyasal İslamcı grupların iktidardan pay alma ve rant koalisyonu olan bu partinin ömrünü uzatacaktır.

Dolayısıyla “Ne yapalım başka çare yoktu” ya da “Türkiye’yi hükümetsiz bırakamazdık” gibi gereçelerle açıklanacak böyle bir hükümet, öncelikle CHP’ye yönelen toplum kesimlerinde büyük bir hayal kırıklığı yaratacaktır.

Türkiye 1990’lı yılların başında bir DYP-SHP koalisyonuna tanık oldu. Bu koalisyon hükümetinin yarattığı en yıkıcı sonuç, SHP’nin (bu parti CHP yeniden açılınca ona katıldı) emekçi sınıflarla bağının kopmasına yol açmasıdır.

SHP/CHP bir daha belini doğrultamadı. Çünkü SHP/CHP hükümette kaldığı dönemde Türkiye neo-liberal yağma politikalarının vahşice uygulandığı bir ülke haline geldi.

Emekçiler, özelleştirme politikalarının kurbanı oldu. Türkiye faili meçhul cinayetler ülkesi haline geldi. Ülke güvenliği Mehmet Ağar’a, sokaklar çetelere teslim edildi. SHP Tansu Çiller’in elinde neredeyse oyuncak oldu.

Deniz Baykal CHP Genel Başkanı seçilince halktan özür dileyerek hükümetten çekildi.

Ancak CHP, bu yükün altında ezildi ve 1999 seçimlerinde barajın altında kalarak, kapatıldığı dönem dışında tutulursa eğer, tarihinde ilk kez Meclise giremedi.

Kimsenin kuşkusu olmasın, olası bir AKP-CHP koalisyonunun bedelini CHP ödeyecektir.

Türkiye’yi makul sürede seçime götürecek AKP’siz bir hükümet hala mümkün.