Biz insanlar bir acayibiz!
Bir ben var benden öte, insanlığı gördükçe dehşet içinde!
Mesela...
Bugün ki takıntım yalan!
Çünkü bu kadar tu kaka edilen ve başta din olmak üzere dışlandığı varsanılan bir davranışın, hayatımızın her yerinde ve anında olması dikkatimi cezbediyor!
Bir kere, hepimiz yalan söylüyoruz ama "yalancılardan" şikâyet ediyoruz!
Üstelik hiç kimse "Ay ben ne güzel yalan söyledim" demiyor! Yani aslında yalan söyleyen de huzursuz!
 Yalan söylenen dersen, şiddeti değişik olsa da kırgın ve öfkeli!
"Salak mıyım lan ben?" tavrı içinde ama başka bir yerde o da başka yalanlar söylüyor illaki!
Yani ortalık çok karışık...
Doğada böyle mi?
Siz hiç yalan söyleyen bir kaplumbağa gördünüz mü?
"Abi, bi koştum bi koştumm..."
"Yalaaann!"
"Vallaahiiii!"
Peki, neden yalan var?
Uzmanlara göre, çocuk önceleri yalanı bilmiyor;
Hayal dünyası sınırsız beş-altı yaşında bir çocuğa "Sütü neden döktün?" diye bağıran bir anneye, korkudan "Ben dökmedim, kedi geldi döktü!" demek ilk adım belki de!
Bu da gösterir ki çocukluktan itibaren yalana itiliyoruz aslında ve bir kere tadına vardıktan sonra yaşam boyunca değişik sebep ve şekillerde kullanıyoruz...
Üstelik öyle bir kültürde yaşıyoruz ki yalanı sınıflandırmışız, adlandırmışız ve de renklendirmişiz! Yani yalan pembe olursa ya da adı abartma olursa ya da yakınlarına değil de yabancıya söylenirse çok da kötü değildir gibi bir algımız bile var!
Bir adım daha ötesi "Zeki insan güzel yalan söyler!"
Hâlbuki akıllı insan yalanın kendisini ve çevresindekileri öldürdüğünü bilmez mi?
Güven duyulan birisi olmak en büyük zenginlik değil midir?
Yalanın yükü çok ağır değil midir?
İki omzumuzda iki koca çuval ve sebebini bile bilmediğimiz o iç ezikliği...
Huzursuzluk...
Üstelik hayat yalan söyleyen ile söyleneni bir noktada karşı karşıya getiriyor illaki!
İki taraf içinde sıkıntılı bir durum değil midir?
Mevzu derin!
Yaz yaz bitmez!
Giderayak son bir soru;
Siz hiç yalan söylemeyen bir politikacı gördünüz mü?
...
"Her şey demokrasi için!"
"Yalaaann!"
"Vallahi!"