Hasan Aksoy'un 10 Kasım yazısı şöyle: 

Değil mi ki, 

“Ordu yok “ denildiğinde, “ yapılır “ dedin,

“ Para yok “, denildiğinde, “ bulunur “ dedin, 

“ Ama düşman çok “ denildiğinde, “ yenilir “ dedin,

Değil mi ki, çöküntü halinde ki bir imparatorluktan özgür bir ülke yarattın,

Değil mi ki, seni, yaptıklarını beğenmeyen, sana düşmanlık besleyen, izlerini silmeye çalışanlar bile dönüp dolaşıp kurduğun cumhuriyete sığınıyor,

Değil mi ki, o çağda yaptıkların bugün bile kıskanılıyor,

Değil mi ki, dost düşman tarafından çağının en büyük liderlerinden biri kabul edildin,

Değil mi ki, günü kurtarmak değil, gelecek kuşaklar için sağlam temeller attın,

Değil mi ki, kadını baş tacı yaptın, çocuğu sevginin, geleceğin teminatı saydın, 

Değil mi ki, çağında onlarca mazlum milletin özgürlük meşalesini yaktın,

Değil mi ki, izlerini hoyratça silmeye çalışanlar, dünyanın öbür ucunda izlerine rastlayıp mahcup oluyorlar,

Listeyi uzatmayalım ve halk diliyle diyelim ki;

ON NUMARA ADAMSIN..

**

Okulda onunla ilgili basmakalıp bilgiler verdiler bize,

Yarım yamalak anlattılar Latife’yi..

Hiç bahsetmediler Fikriye’den,

Yaşadığı aşkları, hayal kırıklıklarını, sevinçlerini, üzünçlerini..

Yani, bir uzaylı gibi anlattılar onu..

Oysa 10 Kasım onun gökten yere indiği gündür,

Bizim gibi etten, kemikten, duygudan olduğunu anladığımız gün..

Ve onu gerçekten tanıdığımız, sevmeye başladığımız gün..

Bunca zerzevat, onca düşman varken, 

Silmeye çalışırken izlerini,

Bu sulusepken gözyaşı, matem havası niye..

Çalın davulları, söyleyin marşları..

Ve deyin ki;

“ Yenilir, düşman her çağda yenilir “ 

**

Bu arada, bugünlerde herkes seni sever oldu..

Eeee, ne demişler, “ aklın yolu birdir.. “ 

Hasan Aksoy