BBC Türkçe'den Övgü Pınar'ın haberine göre, uzun yıllar sonra böyle bir turnuvaya ev sahipliği yapılacak olması genel olarak sevinçle karşılansa da İtalya'nın altyapı sıkıntıları nedeniyle tek başına aday olamaması ve insan hakları ihlalleri eleştirileri ile karşı karşıya olan Türkiye ile işbirliği yapılması başlıca tartışma başlıkları olarak öne çıktı.

'TÜRKİYE İLE YAPMAK ZORUNDA OLDUĞUMUZ İÇİN MUTLU DEĞİLİM'

Ülkede sokakta, basında ve sosyal medyada yaygın hissiyat, bugün merkez soldaki Demokratik Parti’den milletvekilliği yapan, erkek milli voleybol takımının eski teknik direktörlerinden Mauro Berruto şöyle özetledi:

"EURO 2032’nin İtalya'ya verilmesinden mutluyum. Bunu, insan haklarına saygı göstermeme konusunda öne çıkan, bu hakların spor alanında da tehdit altında olduğu Türkiye ile yapmak zorunda kaldığımız için mutlu değilim."

'BİZİM İÇİN TARİHİ BİR DÖNÜM NOKTASI'

UEFA’nın 10 Ekim Salı günü kamuoyuna duyurduğu kararı sonrası bugünkü gazetelerde de Türkiye ile ortaklık kararı benzer görüşlerle yer aldı. İtalya'nın 42 yıl aradan sonra böyle büyük bir futbol turnuvasına ev sahipliği yapılacak olması ülkede bir yandan sevinçle karşılansa da Türkiye ile ortaklık yapılacak olması eleştirilere de yol açtı.

Avrupa Şampiyonası’na 1968 ve 1980’de ev sahipliği yapan İtalya, EURO 2020'nin 11 ev sahibi ülkesi arasında olsa da son büyük organizasyonu 1990 Dünya Kupası’ydı. İtalya Futbol Federasyonu Başkanı Gabriele Gravina da buna atıfla EURO 2032 kararını, "Bizim için tarihi bir dönüm noktası. Yıllardır bu hedefin peşinde koştuk. 1990'dan bu yana bu kadar önemli bir futbol turnuvasını düzenleme imkanımız olmamıştı" diye kutladı.

'BÜYÜK SPOR ETKİNLİKLERİ JEOPOLİTİK BİR SAHNEDİR'

Ülkenin en büyük gazetelerinden La Repubblica haberi baş sayfasından, "Futbol realpolitiği Erdoğan’dan daha güçlü" başlığıyla duyuruldu. Makalede, 'Roma ile Ankara arasında seken topun utanç verdiği' yorumu yapıldı.

"İki yıl önce (eski başbakan) Mario Draghi tarafından net biçimde diktatör olarak tanımlanan adam, şimdi mega bir sportif, siyasi, ticari ve finansal projede müttefikimiz. İnfialle tepki verebiliriz, sosyal medyadaki ilk yorum dalgası da bu şekilde ama realpolitik Twitter’da yapılmaz" denilen yazı şöyle sürdü: "Uluslararası sahnede rahatsızlık verici ancak giderek güçlenen bir ortak olan Türkiye ile uzlaşmak, bu kez de kaybetmemenin tek yoluydu. Bu ortak organizasyon, Roma ve Ankara arasındaki ilişkilerde yaşanan evrimin bir başka kanıtı. Büyük spor etkinlikleri jeopolitik bir sahnedir."

'İKİ TARAFIN DA ZAYIF NOKTALARI SEBEBİYLE BU KARAR ALINDI'

Corriere della Sera gazetesi hem İtalya’nın hem de Türkiye’nin zayıf noktaları nedeniyle ortaklık kararı alındığını vurguladı:

"Türkiye modern stadyumlara sahip ve iki Şampiyonlar Ligi finaline ev sahipliği yaptı ancak ancak hiç Avrupa Şampiyonası düzenlemedi, üç kez reddedildi… Kritik bir mesele Erdoğan'ın ülkesini zayıf hale getiriyor: Sürekli ve kabul edilemez insan hakları ihlalleri... İtalya ise daha fazla siyasi ağırlığa ve nüfuza sahip ancak nadir istisnalar dışında stadyumları hurdaya çıkarılacak halde. Bu nedenle geçen temmuz ayında ortaklık fikri ortaya çıktı."

'BİZİM İÇİN 5 STADYUM, ONLAR İÇİN İNSAN HAKLARI...'

Il Giornale de "UEFA, İtalya ve Türkiye'ye evet dedi. Avrupa şampiyonası ortaklaşa yapılacak. Kritik sorunlar: Bizim için beş stadyum, onlar için insan hakları’’ diye yazdı.

Spor gazetesi La Gazzetta dello Sport da İtalya’nın stadyum sıkıntılarına odaklanması gerektiğine işaret ederek, "Türkiye ile yarı yarıya da olsa Avrupa şampiyonasını aldık. Şimdi bunu hak etmeye çalışmalıyız. Tercümesi: 2032'ye hazır olmak için stadyumlarımızı yenilemeliyiz" değerlendirmesinde bulundu.

La Stampa ise "İstanbul mu Roma mı, final için düello" başlıklı haberinde, iki ülkenin de turnuvanın final maçına ev sahipliği yapmak isteyeceğine dikkat çekti. Hem İtalya hem de Türkiye’nin final maçı için 'tüm kartlarını oynayacaklarını' yazan gazete, İtalya’nın Roma ya da Milano’da yeni bir stadyumla finale talip olması gerektiğini savundu.