Madımak Provası 30 yıl önce Adana’da yapıldı…

Madımak Provası 30 yıl önce Adana’da yapıldı…

Gazeteci - yazar Alev Çukurkavaklı'dan Sivas olayları...

Yurt Gazetesi yazarı Alev Çukurkavaklı bugün köşesinde "MADIMAK PROVASI 30 YIL ÖNCE ADANA’da YAPILDI…" başlıklı yazısında Sivas olaylarının bilinmeyen, gizli tutulan konularına değindi...

İşte o yazı:

Yayınlanmamış olan KOMÜNİST KEMAL kitabımızdan okuyalım;


Kemal Bayram Çukurkavaklı Adana’daki başarılı muhabirlik dönemine, yine başarıyla tamamladığı gazete yöneticiliğini eklerken yanındaki devlet temsilcisini de (!) idare etmektedir.
Bir taraftan sol çevrelerle sıkı ilişkiler kurar, Yaşar Kemal’i, Orhan Kemal’i, Yılmaz Güney’i tanır; dost olur.


1951’de tuzağa düşen on yedi yaşındaki çocuk, 60’lı yıllara gelindiğinde dersini iyi almasının ötesinde kendi savunma ağını da kurmuştur; yani artık KARINCANIN DA KAVİMİ VARDIR!


*


Şimdi gelelim MADIMAK PROVASI adını verdiğimiz olaya…


1992’de vefat eden Kemal Bayram hemen her çevrede sevgi, saygı ve özlemle anılırken 1994 yılına gelindiğinde Aziz Nesin ile oğlu Ahmet Nesin bir söyleşi yapar.

Bu söyleşide Kemal Bayram’ın da adı geçirilerek bazı provokasyonlara yeni kılıflar hazırlanır.

*


Nasılsa Kemal Bayram öldü, konuşamaz düşüncesiyle söyleşi önce Milliyet Gazetesinde yayınlanır, ardından da YAZ BABAM YAZ adıyla DÜŞÜN YAYINCILIK tarafından kitaplaştırılır…


Şimdi Madımak’tan tam otuz yıl önce yaşananları

Aziz – Ahmet Nesin söyleşisinden, noktasına virgülüne dokunmadan okuyalım.

Ardından ekleyeceklerimiz var.


1994  Milliyet

ADANA’DAKİ TUZAK

Aziz Nesin- Adana’daki çok büyük bişeydi, patırtı oldu. Ayrıca Adana’daki çok ilginç.

Ben Ankara’ya gitmiştim. Akşam Gazetesi’nde köşe yazarıydım o zaman. Ankara’da, Akşam’ın bürosunda bir çocukla tanıştım, bir gençle tanıştım. O genç, Akşam Gazetesi’nin Ankara temsilciliğinde çalışan birisiymiş. Bana yalvarmaya başladı. İlle

‘Adana’ya gel abı” diye. “Adana seni çok seviyor, Adana’ya gel”. Adana’da Kemal Bayramoğlu’muydu, neydi, biri vardı?

Ahmet Nesin - Kemal Bayram Çukurkavaklı...

- Çukurkavaklı vardı. O, Akşam’ın temsilcisiydi. Bu genç de onun yardımcısıymış.

Ben Adana’ya filan gitmeyi düşünmemiştim, ama o kadar çok ısrar etti ki, ‘Peki gelirim” dedim. O zaman, dediler ki, kamyonla git. Akşam gazetesi, arabayla Adana’ya Ankara baskısını gönderiyordu. Yani şeyle, kamyonla... Bana da “Kamyona bin, şoförün yanında gidersin” dediler.

Meğer bunlar komploymuş, ben bilmiyorum tabii...

- Bu işin içinde Çukurkavaklı yok herhalde!..

- O yok da, bana bu iş için yalvaran çocuk varmış, yardımcısı. Ve hazırlamış, benden önce gitmiş, benim gitme tarihimden iki gün önce. Çünkü öyle ayarlamış ki, Aziz Nesin, falan kamyonla gelecek, gazeteyi getiren kamyonla gelecek. Ona göre orada düzenini yapmış.

Ben oraya gelmeden bağırmaya başlamışlar. Hangi otelde kalacağım da belli... Şeyin otelinde kaldım. Ömer Ağa’nın... Sakıp Sabancı’nın babasının otelinde kalmıştım.

Fakat ben giderken kıştı. Şubat mıydı, öyle bir aydı, galiba şubattı... Akşam Ankara’da hastalandım, çok fena hastalandım ve ateşimin 39,5 olduğunu da otele gidince anladım.

Yolda, Gülek Boğazı’ndan geçerken, yollarda bisürü kamyon, araç, arabalar kalmış. Onların arasından geçiyoruz. Ben kendimi kaybediyorum zaman zaman. Rüya görüyorum, ateşim yükselmiş öyle giderken. Adana’ya yaklaştık. Gülek Boğazı’nı geçtik epiyce. Kemal Çukurkavaklı bir arabaya, bir taksiye binmiş, geldi. “Aman abi” dedi, ‘Sana şey yapacaklar, suikast yapacaklar. Sen otele ön kapıdan filan girme” dedi. Gençti.

AZİZ NESİN MOSKOVA’YA

Ondan sonra, otelin arka kapısından beni aldılar, yukarıya çıkardılar, odaya girdim, hemen yatağa yattım. Fakat bir uğultu geliyor, sürekli uğultu geliyor. Ne olduğunu bilmiyorum ben. Meğer, otelin önünde birikmişler, binlerce insan, “Aziz Nesin Moskova’ya” diye bağırıyorlarmış.

Eee, ondan sonra, ertesi günü, galiba biraz iyileşir gibi oldum. Çıktım dışarıya. Dışarıya çıkınca, işte o kalabalık arkamdan geldi. Gazetenin temsilciliğine gittim, Akşam’ın. Temsilcilik, karakola çok yakın biyerdi orası. Karakola boyuna telefon ediyorlar, karakoldan kimse gelmedi. Yani, geleceğiz diyorlar, gelmediler. Üst katta biyerdi orası, böyle köprü gibi biyerden geçiliyordu, kalabalık, kapıya kadar geldi. O zaman bana, ‘Kelime-i şaadet getir” diye bağırıyorlar. Kelime-ı şaadet getirsem ne olacak yani, yine aynı şeyi yapacaklar... Ben, öyle, kelime-i şaadet filan getirmedim...

- Öldüreceklerse, herhalde, kelime-i şaadet getir de öyle öl, diyorlar...

- Neyse, bilmiyorum yani. Ondan sonra, tam o sırada, filmlerde olduğu gibi, polis geldi, polis kuvvetleri geldi, bunları püskürttüler.

Ertesi günü, Vali’nin -o Vali sonra İçişleri Bakanı olmuştu- şimdi adını unuttum, ama notlarımda vardır, o beni özel olarak davet etti. Halkevinde, halkevi veya -halkevi o zaman var mıydı- galiba kalkmıştı da, öyle bir resmi bina vardı. Yarı resmi filan, orada bir tören yapılacaktı... Ne olduğunu bile unuttum. Buraya giderken, yine o kalabalık, beş bin kişi toplandı. Ve “Aziz Nesin Moskova’ya” filan bağırıyorlar... Ben, orada hemen, arkada, caddenin üzerinde bir fotoğrafhane var... Bir-iki basamak aşağıda yerden... O fotoğrafçı dükkânına girdim. Fotoğrafçı yalvarıyor, “Aman abi, çık buradan n’ olursun” diye. ‘Ekmek param benim burası”. Çünkü dükkânı yıkacaklar. Ben çıktım tabii o öyle deyince... (Gülüşmeler)

Eeee, işte orada öyle bir olay oldu. Oradan... Oradan dışarı çıktıktan sonra bir araba geldi ve bu araba, lüks bir araba... Ve biri aldı beni, arabadan uzanan bir el, arabaya soktu... Ve gittim, böylece kurtuldum suikastten. O büyük bir suikastti...

Ondan sonra, O’nun kim olduğunu öğrendim; Arap uşakları denilen meşhur bir kuyumcu çekmişti beni içeriye... Çeken kuyumcu değil, kuyumcu değil de, kuyumcunun yanında çalışan biri. O’nun adını biliyorum, Demirtaş da (Ceyhun) biliyor... Onların evine gittim işte. Öylece olayı geçirdik.

20 – 23 Ekim 1994 / Milliyet Gazetesi

***


AZİZ NESİN ANLATTI, DİNLEDİK…

Şimdi gelelim bizim notlarımıza…


YARIN: YILANLARIN ÖCÜ!