Kimlerin Polyannacı olduğunu artık siz tahmin edin.
Belki siz bile olabilirsiniz!
Polyanna, en zor ve kötü anlarda bile babasının kendisine öğrettiği bir oyunu oynayan kız çocuk ve onun hikâyesidir.
Bazı insanlar kaybeder, kaybedince kahrolur, dünyaları çöker.
Ama Polyanna, elindekilerle yetinerek mutlu olmanın çabasına girer.
Çocukça bir duygu işte…
Kaybettiği değerlere veya hedeflere ve kötü bir duruma üzülmek değil, avucundakiler ve hayallerindekilerle yetinerek mutlu olur.
Aslında psikolojik açıdan tam bir savunma sanatıdır Polyannacılık…
Hani derler ya, pembe gözlük ile bakmak işte!
Bir ölçüde çok faydalıdır da.
Olayların olumsuz ve üzücü etkilerini törpülemeye ilaç gibi bir yaklaşım biçimidir.
Ama her şeyde olduğu gibi Polyannacılığın da fazlası zarar.
Zavallı, düşkün, çaresiz bir eşkâle dönersin.
Bu  durum hastalığa dönüşür, Polyannacı olursun!
Çoğu kişi Polyannacılığı iyimserlikle karıştırır.
Hâlbuki iyimserlik pembe gözlük takmak değildir.
Olumsuzlukların içindeki güzellikleri ve fırsatları görür.
Gerçekçi olmak iyimserliğin ana gücüdür.
Gerçekçi insan olumsuzluklara üzülür, üzüntüsünü gösterir de.
Siz içine atanlardan korkun.
Ancak, gerçekçi insan dersler çıkarır.
Elini atsa gücünü bulabilir. Bunun farkındadır da.
Çok uzaklara değil, eldeki bulgura baksa ayağa fırlayacak enerjiyi bulur.
Olumsuzlukların kendisini boğmasına izin vermez.
Analiz yapar yeni çözüm ve ufuklara yelken açar.
Umut olurlar, ışık saçarlar.
Bugün olmazsa, yarın!
Ama öte tarafta öyleleri var ki, ne Polyanna, ne de iyimser!
Kötümser olanlara lafım hem çok, hem yok.
Ama şu  sadece küçük hesaplar içinde boğulanlar var ya, başkalarının büyük hesapları içinde…
Onlar sizi çaresiz bırakanlardır.
Çaresiz ve zayıf insanlar genellikle güce boyun eğerler.
Bazıları şekerle, bazıları kötekle, bazıları da “yakarım sizi” tehditleriyle.
Ama zaman ne Polyannacılık, ne de kötümserlik zamanı.
Zaten pembe gözlükte kalmadı elimizde.
İyimser olalım, iyimser!
Çok geç olmadan.