Sabah 6'da uyandım. Kamp alanında belediye işçileri hazırlık yapıyorlar. Çiğ düşmüş karavanların, çadırların üzerine. Soğuk bir suyla yüzümü yıkadım. Etrafta doğanın tüm nimetleri... Ormanın içerisinde uyanmayı özlemiş insanoğlu. Şehir hayatında binaların arasına sıkışıp kaldığımızdan doğa ananın duruluğu felsefik yanlarımızı da geliştiriyor
İlkel insan önce yürümeye başlamış. Düşünüyorum da biz de başa dönmüşüz. Herkesin bir ütopyası var şu hayatta. Benimkisi de adem ile havvaya dönmek. İnsan aslında her gün yeniden doğuyor. Ancak hem genetik kodlar hem de dayatılan ve yaşatılan kültür kodları nedeniyle o ilk doğumdaki berraklığı koruyamıyoruz. Sonrası zaten ver mehteri
Ver evlilik programını sörvayvırı, Acun'u...
80 sonrası Türk milleti pazarlama dünyasının esiri oldu. Yöneticiler ön ayak oldular bu politikalara. Ve bugün sadece ev, araba vb. ihtiyaçlarını hayatının öncelliği haline getirmiş bir toplumla karşı karşıyayız.
Temizlik işçisi gençlerle sohbet ediyoruz gün doğarken. Hayallerini soruyorum esmer olan Ali'ye.
"Abla; 3 çocuğum var. Okusunlar. Adam olsunlar. Bir de Erzincan'da köyümüzde eski bir evimiz var. Onu tamir edip ev sahibi olmak istiyorum. Kiradan bıktık 14 senedir hanımla. Taşınıp gidicem buralardan"
Başka diyorum. Ne istersin hayattan?
"92 model şahinim var. Bir alman arabası almak istiyorum nasipse.
Türkiye'de o denli bir gelir adaletsizliği var ki belki 50 milyon insan bir araba ve ev için hayatını yaşıyor. Tabi bir de çocuklarının okuması için. İnsanlar hayatlarını vergi ödemekle geçiriyor. Yol boyu yağmur altında Kardeş Türkülerin eşliğinde şarkılarımızı gökyüzüne söyledik bugün. Kortej ilk defa bu kadar kalabalıktı ilk gün sonrası.
Yol boyu emekçilerle sohbet ettim. Hepsi gelir adaletsizligi yaşıyor.
Gelir adaletsizliği için yürüyorum dedim içimden bugün. 50 milyon emek sermaye çelişkisinde metalaşmış bir toplum için yürüyorum.
Adem ile Havva'ya dönebilsek belki insanı makineleştiren düzene bir ayar verebilirdik. Bu imkansız. İmkanlı olan insanı kendine dönmesi, özünü ve berraklığını kaybetmemesi. Ama Adalet için yürümek düzeni değiştirmek için başlangıç noktamız. Maltepe'ye vardığımızda şöyle bir yer yerinden oynasa. Yer çekimi değişse ütopyamdan vazgeçicem vallahi
Bu arada benzinlikte rastladığımız kamyoncu bir abimiz boşa yürüdüğümüzü sinkafla yüzümüze söyledi. Güldük kendisine. Yanına gittik.
Tayyip Erdoğan'ın yaptığı yollardan yürüyorsunuz dedi.
Bir arkadaşımız kamyoncu abiye, bu çok ütopik deyince bir gülme aldı beni.
Abimiz ütopik ne diye kalakaldı?
Ben de yarın bir Yurt Gazetesi almasını ve yazacağımı söyledim. Söz alıcam dedi. Tartışmadan yola devam ettik.
Kamyoncu abim;
Türkiye maliye politikasında komünist, hizmet ve sosyal devlette kapitalist. Yani hamuduyla topluyor. Sonra hizmeti ben yaptım diyor. Kendisi de yapmıyor da. Hadi öyle olsun. Yaptım dediği köprüden, yoldan bir de fahiş fiyata senden geçiş ücreti alıyor. Dünyanın en pahalı benzinini kullanıyorsun. Dünyanın en kazık otoyol ve köprülerinden geçiyorsun. Sonra Recep Tayyip Erdoğan'ın yaptığı yoldan yürümüş oluyorum ben. Ütopik olan bu.
Cidden ütopik değil mi bu anlattıklarım güzel abim?
Ben senin yolundan yürüyorum. Bizim yolumuzdan yürüyorum. Senin, benim, vatandaş Kemal'in verdiği vergilerle yapılan kendi yolumuzdan yürüyorum. Onların yolu yol değil güzel abim. Bak sen de yol yakınken ütopyandan dön
Tüm dat dat yapan kamyonculara selam olsun...
Her bir adımda İstanbul 'à daha çok yaklaşırken, yarın yürüyüşü n 9.günü olacak.Bu tarihi yürüyüşü tüm dünya daha çok duysun diye bir çalışmamız var.
Ayaklarım Istanbul'à yürüyor ,aklım ise İzmir 'de.Telefon ile yarin ki organizasyona müdahil olurken ,telefonun ucundakilerde benimle birlikte yürüyorlar
Graham Bell 'i saygı ve minnetle anıyorum bugünlerde..
Yarin görüşmek üzere sevgiler...
Turuncu'nun Günlüğü
22.06.2017