Et benleri genellikle ağrısız, boyu 1 santimetreyi nadiren geçen, yumuşak, kenarları düzensiz olabilen, cildin kendi renginde veya biraz daha koyu iyi huylu doku parçacıkları. Koltuk altı, kasık gibi kıvrım yerlerinde, yüzde ve göz kapağında da oluşabiliyor.

Et benlerinin insülin direncinin ya da şeker hastalığının bir belirtisi olabiliyor. 

İnsülin direncini tam olarak ölçebilecek bir laboratuvar testi bulunmuyor. Ancak kan şekeri, trigliserit, iyi huylu kolesterol ve açlık insülin seviyeleri bazı eşik değerlerin üzerinde saptandığında insülin direncine işaret ediyor.

Boyun, gövde, yüz ve vücuttaki katlantı alanlarında daha sık rastlanan yumuşak, cilde ince sap ile bağlı yapılar olan et benleri 30 yaşından önce nadir, sonrasında ise yaygın görülür. Erkeklere nazaran kadınlarda daha sık görülen, boyutları 1-5 milimetre civarında olan et benleri kilolu bireylerde daha çok görülür.

İNSÜLÜN DİRENCİ NEDEN GELİŞİR?

İnsülin, pankreasta üretilen ve kandaki şekeri dokulara taşıyarak, dokuda enerji kaynağı olarak kullanılmasını sağlayan bir madde.

İnsülin direnci, vücuttaki normal insülin seviyesine dokuların yeterli cevabı vermemesi olarak tanımlanıyor. Dokuların insülini tanıyamaması ya da ona gerekli yanıtı vermede yetersiz kalmaları birçok nadir genetik hastalığa sebep olabiliyor. İkincil insülin direncine yol açan diğer etkenleri de şöyle sıralanabilir;
• Şişmanlık,
• Stres,
• Enfeksiyonlar
• Üremi
• Büyüme hormonu fazlalığı
• Kortizol artışı
• Gebelik