“Savulun kavak ağaçları ben geliyorum.”

(Ferhan Şensoy) 

Tepeden tırnağa tiyatrocuydu, tartışmasız da oyun yazarıydı.

Tek kişilik oyunların fikir babası sayılırdı.

Efsaneydi.

İnsanı, hayatı "ustalıkla" sahneye koyardı.

Yurtsever aydın kimliğinden asla ödün vermezdi.

Yazar Ahmet Ümit  onu,"Kahkahaların en güzel abisi"diye tanımlardı.

1980'de Ortaoyuncular Tiyatrosu'nu kuran Ferhan Şensoy, Kel Hasan Efendi'den günümüze gelen "Ortaoyuncuları Kavuğu''nu Münir Özkul'dan devralmış, 2016'da da Rasim Öztekin'e devretmişti .

5 ay önce Rasim Öztekin’i kaybettiğimizde de şöyle demişti;

"Günü geldi,

uçtu gitti gökyüzüne. Kavuklu fotoğrafı asılı durur Ses 1885’te.

Bir gün ben de uçup geleceğim gökyüzüne. Buluşuruz gökyüzünde neşeli bir meyhanede.”

Kavuştular...

En ünlü repliklerindendi;

"Aç parantez, ‘günaydın lan yaşamak’ kapama siktiret, açık kalsın parantez.”

Son röportajından şu sözler de;

''Eğilip bükülme devrinde değiliz. Türkiye’yi aydınlığa çıkarma gibi bir mesuliyetimiz var. Belki o gün gelirse, Beyoğlu yine bir kültür sanat merkezi olur, ben de tekrar sokağa çıkarım.''

Tiyatro onunla, onlarla yaşamaya devam edecek.

Başımız sağolsun.

Güle güle Büyük Usta.

#FerhanŞensoy