Ruhlar yeryüzüne inmeden önce yaşayacakları deneyimleri kendileri seçerlermiş...
Seçimleri, onların sınav konularıymış ve bazı ruhlar daha yoğun ve zor konuları seçermiş ki tekâmüllerini yani ruhsal eğitimlerini daha çabuk tamamlasın!
Bu ruhlar "cesur ruhlar" imiş...
Tıp tıp değil GÜM GÜM yaşarlarmış hayatı...
Ruhlar diye çoğul konuşuyorum çünkü ebedi âlemde, aynı frekansta olan ruhlar gruplar oluştururmuş...
Bu ruh gruplarının üyeleri yaşam sınavında birbirlerine yoldaşlık yaparlarmış...
Hem kendi deneyimleyecekleri konuları hem de birbirlerine karşı üstlenecekleri rolleri belirleyip, el sıkışıp öyle çıkarlarmış YOLA...
Her enkarnasyonda farklı roller üstlenir, bazen anne, bazen sevgili, bazen iş ortağı, bazen akraba, bazen en büyük düşman olarak karşılaşırlarmış bu dünyada...
Sonsuz varoluşa bir an önce kavuşmak için en sert deneyimleri üstlenirlermiş cesur ruhlar!
Ne yazık ki doğarken resetlenirmiş herşey ve diğer âlemde el sıkıştığımız ruhsal gelişim yoldaşımız, dünyevi deneyimde bize en büyük acıları yaşatan, bize en büyük dersi veren ya da bize sabretmeyi, sevmeyi öğreten diğer insan olarak karşımıza çıkarmış...
Bunu kim mi söylüyor?
Spiritüalizmde böyle bir inanç var!
Ben sevdim bu hikâyeyi!
Bana hem mantıklı geldi hem de geçmişimde canımı yakan herkesi ve her şeyi affedebilmemin tek yolu bu!
Aksi halde kızgınlık, üzüntü, nefret sürekli benle olur, iç hesaplaşmalarım asla bitmez...
Sevgiye ve varoluşa yüreğimi açabilmem, yaşama ve yaşamdaki haksızlıklara katlanabilmem için bu senaryoya inanmayı seçtim ve çok sevdim...
Sevgisizlikte kaybolmuş "kayıp ruh" olmaktansa "cesur ruh" olduğumu bilmek, sınav yoluma devam etmek ve gelmiş geçmiş tüm rol arkadaşlarıma teşekkür edip üstlendiğimiz ağır deneyimlerden dolayı hepimizi tebrik etmek çok daha hafifletici...
Dibine kadar çatır çatır yaşadığım her bir sınav ve rol arkadaşlarım için şükürler olsun!
Hepimizi seviyorum...
Çünkü biz CESUR RUHlarız...