​“…Dilimi ezemezsin…”
​Sanatın iktidara verdiği en güzel ve unutulmaz yanıtlardan biriydi. Sonra kendiliğinden 50’den fazla dil, bu yanıtı tüm dünyaya sergiledi. Demek ki dil öyle kolay kolay kesilemiyormuş. Siyasal iktidarın sanata karşı oluş halleri de hiçbir zaman değişmiyormuş. Hatta heykele (en çok da heykele), resme, romana, şiire derken şimdi de şarkı sözlerine karşı oluş, bir ayar verme hâli her iktidarla da artarak devam ediyormuş.

​“…Kim yolcu kim hancı. Dur bakalım ben buradayım…” yanıtı ile kimin kalacağını ve kimin çabuk unutulacağını da hatırlatan Sezen Aksu, geç de olsa “herkes” olduğunu fark etmiş durumda.
​ “Yetmez ama evet” sürecindeki tutumu nedeniyle, herhangi bir durumda özne olduğunda “ama” lar ile anılıyor artık Sezen Aksu. O süreçte “herkesin” de içinde olduğu pek çok kişiye büyük bir hayal kırıklığı yaşatmıştı malum.

​ Sonra gün geldi, “Yetmez ama evet” tümcesinin en çok da “evet” hallerine oy verenler, bu kez “ayar verilme” eyleminin içinde buldular kendilerini… Buna şaşırmamaları, bu olası yaşantıları seçim sürecinde de öngörmeleri gerekirdi. Sezen Aksu gibi birçok sanatçı, bir aydın olarak siyasal iktidarın sanata karşı demokratik olmayan pek çok tutumunu o günden görüp, kestirebilmeliydi.
​

“Yetmez ama evet” tümcesini hem de yüksek sesle söyleyerek yargının nesnel olma sürecini, siyasal iktidarın yetkilisine bırakma anlayışına karşı olan “bu cihanın lekeli” insanları, bugün Sezen Aksu’yu savunarak hiç de “lekeli” olmadıklarını bir kez daha gösteriyorlar. Çünkü Sezen Aksu, bir tutkudur. Onun şarkıları zamansızdır. Seçim sürecinde söylediği söz nedeniyle pek çok kişide bir burukluk bıraksa da Sezen Aksu’dan kolay kolay “gidilemez”, “vaz geçilemez”.

​Umarım o da bir gün özeleştirisini yapar ve buruk dinlemeler yerini o ilk saf hallerine bırakır.
​Sezen Aksu Herkestir!