ALİ Koç ve Fenerbahçe yeni futbol direktörü Comolli bir basın toplantısı ile ortaya bir vizyon koydular. Onları dinlerken aklıma Monaco geldi. Toplam 50 milyon Euro harcadıkları beş altı topçuyu son iki yılda satarak 450 milyon Euro kazandılar. Tabi ki burası Fransa değil tabi ki biz eksi 450’deyiz ama insan umutlanıyor işte...
Beş altı yıllık bir gelişim öyküsü içinde bu yolda ilerlemek mühim. Ve bunu yaparken belki de birkaç hoca değişecek A takımda ama büyük hatalar yapmamak elzem. Aykut’la devam etmek en basitinden bir sinerji kaybıydı, bu hatayı yapmayacaklar. Yazılan doğru ise yani Klopp yardımcısı Buvac gelecekse ben de yeniden Fenerli olacağım, heyecan duyacağım demektir. Moyes, Ramos gibi isimleri duyunca bir hayli hüzün basmıştı kalbimi. Beyin bedava; bazı şeylerin hele ki olumsuz nihayetini biliyor olmak kötü zira...
Fenerbahçe dediklerinin yarısını yapabilse söz konusu beş yıl içinde Türkiye futbolu da yön değiştirir. İçsel kısırlığından, gerçekte bir şey üretmeyen lüzumsuz fenomenlerinden  (misal Fatih Terim) kurtulur, kurtulmak zorunda kalır. Açık gelişme vaat eden değişim ancak yakın ve iç acıtıcı örnek sayesinde gerçekleşebilir bizim gibi burnu sürtülmeden bir şey yapamayan toplumlarda... (Gol yemeden gol atmayan milli takımı düşünün mesela.)
Dünya Kupası heyecanını bayramda doyasıy yaşamak için size üç maç önereceğim. Kaliteli ve bilinen en az dört hücumcuya sahip Fas, İran’ı yener. Disiplinli Avrupa futbolu oynayan Danimarka, Peru’yu yenecektir, yenmelidir. Birçoklarının sürpriz beklediği Sırbistan, Kosta Rika engelini kolay aşar.
Cuma, cumartesi ve pazara yayılan bu üç maçın ilk devresi berabere, sonunda favori takım galip gelir şeklindeki devre kuponunu sistem 2-3 şeklinde oynayabilirsiniz. Oran yükselmiş olur; bir maç yatsa bile kârda olursunuz.
Medeni ve tekel olmayan ülkelerde insanlar falanca gol atar ve maçı şu takım kazanır filan diye çok daha renkli bahisler alabiliyor. Yanlış yerde doğduk ama umarım biraz düzelir her şey...
Koyun olmak sıkıcı.