Erdoğan seçim kampanyalarına başladı. Aslında hiç ara vermemişti.
Siyaset arenasına çıktığı ilk günden beri kendi “taraftarını” hep aynı atmosferde tutmayı başardı.
Tıpkı lig başlamadan taraftarına şampiyonluk ümidi veren kulüp başkanları gibi… Geldiğimiz noktada AKP kimliğinde Erdoğan’ın tahribatlarını konuşmak, yazmak anlamsızlaştı. Yıllardır yazılan binlerce kitaplara bile sığmayan bir dönem küçük bir köşede nasıl anlatılır ki?
Bulunduğumuz atmosferde önemli olan; yıllardır direnen muhalefetin demokrasiye sahip çıkma gücünün en yüksek noktada olması.
Öyle ki, Erdoğan’ın konsolide ettiği seçmenin bir bölümü “Cambaza bak” oyununu anlamış durumda.
Erdoğan’ın anlattıklarını dinlerken, doların geldiği noktayla, tenceresini kaynatırken değişen maliyetlerini gözden geçirebiliyor.
Soyulduğunun farkında ve bunun en büyük nedeninin Erdoğan’ın iktidarda kalması için olduğunu anlayanlar ise isyana başladı.
Erdoğan’ın medyaya son müdahalesi ile ne yapmak istediği de ortaya çıkmış oldu.
Tüm yandaş kanallar sadece onun mitinglerini vererek muhalefetin sesini halka yansıtmamaya çalıştılar.
Kendi izleyicilerinde bunu başardılar görünse de, uyananlar ülkenin kaderini değiştirecekler.
Erdoğan’ın demokratik ve adil olmayan seçim politikasına baktığımızda, bu şekilde kampanya sürdürerek seçimi kazanacağını düşündüğünü anlıyoruz.
Bu yanılgısı her ne kadar canımızı sıksa da, ülke için büyük bir şans olabilir mi?
Düşünebiliyor musunuz; Erdoğan’ın seçimi kazanmaktan ümidini kestiğinde “neler olabileceğini” ?
Varsın o, hala “Seçimi kazanma ihtimaline” göre medyayı kullansın.
Varsın o, belediye ve devlet imkânlarını kendi kampanyalarının emrine versin.
Varsın o, Cumhur ittifakı ile “Cumhur’u ikiye ayırmaya çalışsın.
Yeter ki, seçimde hezimete uğrayacağını son ana kadar fark etmesin. 
Eğer fark ederse, Allah korusun!