Ankara’dan İstanbul’a girdiğimizde sokaklar ve caddeler korna sesleri ile inliyordu. Camlara ve balkonlara çıkan birçok kadın tencerelere, tavalara vuruyordu. Etkilenmemek ve heyecanlanmamak mümkün değildi. CHP mitinginin yapılacağı Kadıköy Meydanı’na giderken, mitingin iptal edildiğini öğrendik. Artık hedef Taksim’di!

Kadıköy Vapur İskelesi’nde başlayan “Hükümet istifa” sloganları bedava bindiğimiz vapur Beşiktaş’a yanaşıncaya kadar hiç susmadı. Binler on binlere dönüşmeye başlamıştı bile.

AKP Hükümeti'ne ve Erdoğan’a yönelik öfke çok büyüktü. Birkaç gündür süren gaz ve tazyikli su terörü insanları sindireceğine tepkilerini daha da arttırmış gibiydi. Taksim’e doğru başlayan yürüyüş korteji
Dolmabahçe’de bekleyenlerle buluşunca coşku görülmeye değerdi… Taksim’e çıktığımızda polis gazıyla karşılaştık!

Polis yüz binlerin öfkesi karşısında, deyim yerindeyse “direnerek geri çekiliyor”, çekilirken de kitlelerin üzerine biber gazı ve tazyikli su sıkmayı da ihmal etmiyordu! Ama insanların yüzünde ne bir korku, ne de bir panik vardı! İnsanlar buna hazırdı! Bu yüzden yüzbinlerce insan oralı bile olmadı. Kaçma sırası polisteydi. Polis arkasına bile bakmadan alandan kaçıyordu! Taksim artık kucağını yüzbinlere açmıştı!

Yazı yazmak için meydandan ayrılmak istediğimde, AKM önünden İstiklal Caddesi'ne  tam yarım saatte ulaşabildim. Alanda muhteşem bir kalabalık vardı ama İstiklal Caddesi’nde de en az Taksim Meydanı kadar kalabalık vardı…

Gezi Parkı bir sembol olmuştu ama ezici bir çoğunluğunu gençlerin oluşturduğu mahşeri kalabalığın büyük isyanında tereddütsüz AKP hedefe oturmuştu! Korku duvarı yıkılmış, gaz da, tazyikli su da artık insanlara vız geliyordu. Herkes yürüyordu. Atatürk Bayrağı’nı alıp gelen oradaydı, ÖDP, CHP, TKP bayrağını alıp gelen de oradaydı. Çoğunluğun elinde bayrak da yoktu.

Onlar ellerine yüreklerini alıp gelmişlerdi. İstek ve tepki ortaktı. Nitekim öne çıkan en önemli sloganı zaman zaman “Tayyip İstifa”ya dönüşse de tartışmasız “Hükümet istifa” sloganıydı. AKP’nin baskıcı, faşizan baskısından epeyce yorulan yüzbinler bu yüzden bu ana sloganı besleyen bir sloganı da sık sık atıyorlardı: Faşizme karşı omuz omuza!

Dün AKP için yolun sonu göründü! Kartlar yeniden karılıyor!