Türkiye gibi yarı feodal - köylü toplumlarında birey olma süreci çok yavaş ilerler genel olarak. Feodal toplumların dayanağı “ kafa-kol ilişkisi “ ile egemen bir yaşam kurgulamaktan ibarettir…

Sokakta

Tarlada 

Okulda

Kamuda

Partilerde

Derneklerde

İş yerlerinde

Yaşamın egemen olduğu tüm alanlarda cehalet bir yaşam biçimi olarak egemenliği kesin ve nihai zaferini ilan etmekte... Bu cehaleti her yerde, her arenada artık pervasızca görmek artık çok kolay. 

Herhangi bir toplumsal arenada kısa bir gözlem yapmanız fazlasıyla cehaletin bir yaşam biçimine dönüştüğüne inancınızı kesin kılacaktır. Yazılı ve görsel medya, toplumu cehalet çukuruna itmekte…

Öyle ki siyasetçisi kendi partisinin program – tüzüğüne dahi hâkim değil. Topluma çözüm üretecek bu insanların varlığı/işgali bir israf-aptallıktır. Siyasi partiler kesinlikle “vasat insanların toplanma alanına dönüşmüş önemli ölçüde.” 

Ticaret arenası, keza “hızlı kar marjı ile üretimden kopuk, toplumdan soyut yaşam biçimiyle” sömürü olgusuna dayanan zenginlik ile kültürsüz-niteliksiz insanlar yığınıdır büyük ölçüde…

Sanat arenası ise kısır bir döngü içinde debeleniyor üretmeden. Toplumsal alana dair nitelikli üretimden ziyade iğrençlik ötesi TV programları sanat olgusunu ucuz kişilikleri her saat çıkarıp / yok ediyor iç yapısında…

Medya sektörü belli güçlerin tekelinde egemen güçlerin çıkarları doğrultusunda toplumun haber edinme hakkını gasp ediyor. Orta ve küçük medya grupları dar çıkarlar doğrultusunda konumlanıyor. Küçük ölçekli Medya basit şahsiyetlerin şantaj aracı olarak kullanımı için araçlaşıyor. Niteliksiz – Eğitimsiz insan topluluklarının bir başka sömürü alanı olarak medya egemen çıkarların yancısı olarak varlığına sürünerek devam ediyor.

Yerel ve ulusal medya gruplarında on yıllık yazarlık/yayın yönetmenliği / siyasal danışmanlık vb. alanlardan tespitim pek çok alanda cehalet kendi gerçeğinden, konumu, durumu ile algısını anlamama durumdur. 

Siyaset keza kendi politik gerçeğinden çok soyut yaşıyor. İnsanların talip olduğu şeylere/ koltuklara bakıp “kendi niteliği-gücü-düzeyine “bakmaması derin bir aptallığın her yerde var olma hakkına zemin hazırlıyor…

Pek çok alanda niteliksiz insanların köşe başını tutması, toplumda “o şahsiyetten ne eksiğim var?” demeye zemin. Aslında bu düşünce pekte yanlış değil. Zira kıyaslanan kişi en az onun kadar niteliksiz ve basit…

Bu cehalet olgusuna en iyi cevap belki de:

Çok Cahilsin Keşke Ölsen.