Adliye koridorlarında velayetin değiştirilmesi ve nafaka konulu bir dava için duruşma beklerken yaşadıklarım beni çok etkilemişti.

3 çocuklu bir anne çocuklarıyla birlikte koridorun başında beklemekteydi. 

Koridorun diğer köşesinden baba çıkıverdi birden.

12 ve 9 yaşlarındaki iki çocuk annelerinin yanında beklemeye devam ederken, 6 yaşlarda olduğunu tahmin ettiğim çocuk özlemle ve ani bir refleksle babaya koştu sarıldı. 

Ve maalesef o an aklına birşeyler geldi ki, babayı hemen bıraktı ve anneye geri döndü. ‘Anne babamın yanına gidebilir miyim?’ diye izin istedi.

Evlenmek için ehliyet verilmeli diye düşünenleri bazen boşanma süreçlerinde çiftlerin birbirlerine yaptıklarını görünce haklı bulmamak elde değil. 

Ama anne baba olmak için gerçekten bir ehliyet verilmeli. 

Siz birey olarak bir tercih yapmış ve karşınızdaki kişi ile evlilik ve bağlılık akti yapmış olabilirsiniz, bu akti bozmak da bu akte uymakta sizin insiyatifiniz ve tercihiniz. Kimse buna müdahale edemez. 

Bir çocuğun anne babası olmak için ise, siz o çocukla akit yapmadınız. 

Siz bağlılık aktinizi bozduğunuzda çocuğunuzun anne ve baba ile ilişkisi bozulacak diye bir şart veya kural yok. 

Bunu anne ve baba olacak adaylara anlatmak gerekiyor. 

Çocuğun üstün yararı anne ve babasından birey olarak ne kadar kötü olurlarsa olsunlar, sevgi ve şefkati almak, anne baba ile iletişimde kalmaktır.

Bu konuda çocuğun hakları korunmalıdır.

Boşanma gerçekleştikten sonra dahi çocuğu karşı tarafa göstermeyen anne ve baba dolu bu ülkede. 

Kendi hırslarına, kinlerine çocuklarını alet eden anne babalara yaptırım dahi uygulanmalı diye düşünüyorum. 

Bir çocuk anne veya babasına sarılmak için izin almamalı. 

Ama anne ve babalar çocuk yapmak ve çocuğun üstün yararları konusunda sorumluluklarının bilincinde olmak için bir eğitim ve izin almalı.