8 ana yüreği,
8 kınalı kuzu,
8 kerpiç ev,
8 vatan evladı,
8 şehit,
8 tertemiz yüz…
Unuttuk bu kaçıncı şehit ve kaçıncı güz.
Yorgun gövdelerimizden bir bir düşüyor dallarımız, fidanlarımız, yapraklarımız.
Hain pusularda, can suskun, yürek paramparça…
Bildik ağıtlar düşüyor, güz dudaklarımıza;
“Zenginimiz bedel verir, askerimiz fakirdendir”
Üç kuruş ödeyerek, bedelli askerlik yapılırken, vatani görev yapma bedelinin can olduğunu, şehitlik olduğunu bir kez daha gördük, öğrendik.
Kerpiç evlerin aslanları vatanı namus bilip, göğüs göğüse çarpışırken, birileri kuş sütü ve havyarla çeşitlendirdikleri zengin sofra başlarında vatansever oluyorlar öyle mi?
Sınır boylarında, “gez, göz, arpacık” üçlemesiyle yatıp, kalkmaktır vatanseverlik.
Vatanseverlik; çek defterlerindeki bol sıfırlı rakamlar, çelik kasaların içindeki dolarlarla değildir.
Vatani görev, vatanseverliğin tam da kendisidir.
Doktor olursunuz, mühendis olursunuz, hemşire, öğretmen olursunuz ve bütün bunların bir ekonomik bedeli vardır.
Vatanın bir tek bedeli vardır, onu da zamanı geldiğinde ödersiniz.
Ama maalesef kimi o bedeli canıyla kimi de cebiyle ödüyor...

“Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar” sözüyle yine ateş en çok düştüğü yeri yaktı...
Gazete manşetlerine baktığımızda ise en çok göze çarpan Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Bedelini ödeyecekler. 700 teröristi öldüreceğiz” sözleriydi…
Sokaktaki vatandaş ise Batman'da PKK'lı hainlerin yola tuzakladıkları bombanın yol açtığı faciaya lanet okudu, üzüldü.

Ama bir şey daha var; insanlar sanki alışmış bu haberlere.

Üzülüyoruz sadece o kadar…
Alışmayacağız...

Alışamayız...