Gariban,
Bu dünyayı hiç  sevmez...
Neyi var?
Neyi yoksa !
Her şeyini,
Öteki DÜNYAYA HAVALE eder...
.
AMA BU DÜNYA,
GARİBANI ÇOOOK SEVER...
.
Çünkü,
Gariban bu dünyadan,
Hak istemez...
Hukuk istemez...
Aş istemez...
İş istemez...
Adalet hiç istemez...
Yüz görümlüğü ver yeter de artar bile...
Öğrendiklerinden asla vazgeçmez...
Cennetin hurileri rüyasına girdikçe,
Bu dünyadan nefret bile edip,
Ölmeyi ister...
...
ALLAH’IN EVİ...
Gariban Memo,
Allah’a yakın olayım diye,
Caminin   karşısına çöplerden bir kulübe yaparak,
Yaşamaya başlamış...
Bir gece yarısı hışıltı duyunca,
Kapının önüne çıkmış...
Bir de ne görsün ?
Köyün imamı kafayı çekmiş sarhoş...
İmam,
Ulen Memo !
Bana yatacak yer göster demiş.
Memo,
Niyeki ?
Evine gitsene demiş...
İmam,
Karım beni böyle görmesin !
Hem ben Tanrı misafiriyim...
Allah’ında yeğeniyim aç kapıyı diye sert çıkmış...
Memo,
Madem Allah’ın yeğenisin,
O zaman ALLAH’IN EVİ karşıda git orada yat diye,
Camiyi göstermiş...
.
Belki de,
Hayatının tek ve en doğru işini yapmış...
................
Erzurumlu Teo dayı,
İstanbul’a iş aramaya gitmiş...
Kalabalıklardan  bunalıp köyüne dönünce,
Köylüler sormuş ?
İstanbul nasıl bir yer Teo dayı ?
Ohooooh !!!!
Ola siz ne diyisiz ?
Sorduğuz sori laf mi ?
İstanbul neçi ?
Ezirum yayla.yayla..
...
Bu dünyayı,
Soyup yaşayanlar için,
Öteki dünya neçi ?
Gariban YAYLA,YAYLA...