Ülke çökmüş,
Padişahın parası bitmiş.
Vezire çare bulmasını emreder.
Vezir “Köprüye giriş yapanlardan para alalım” der.
Padişah “Peki” der.
.
Padişah “Halka gidin sorun durumdan memnular mı?” der.
Halk “Padişahım sen çok yaşa” der...
.
Ekonomi düzelmeyince,
Köprünün çıkışından da para alınır.
Halk yine “Padişahım sen çok yaşa” der...
.
Ekonomi iyice kötüleşince,
Bu sefer de köprünün ortasında da para alınır.
Halk yine aynı havada olunca,
Padişah “Bunları köprünün ortasında dövün” der.
Dayak sonrası halk yine “Padişahım sen çok yaşa” deyince,
Padişah köprüye gider halka “Şikâyetiniz var mı” diye sorar?
Halk,
Padişahımız şikâyetimiz “Köprünün ortasında dayak yerken kuyruk oluşuyor!
Tek kişi yetmiyor!
Bizi dövecek insanların sayısını artır ne olur” der...
.
Maalesef halkımız bu,
İnsan malzememiz bu!
.
Halkımız böyle olunca,
Bir kısım yönetici Müslümanların önceliği sırasıyla;
Para,
Kadın,
Makam,
En son Allah...
.
Bu halimizle de,
Bize,
Bir değil bin PAPAZ vız gelir tırıs gider...
Güle güle Papaz...