Çalışanların şansa ihtiyacı olmaz gibi laflara inanmam; en azından futbolda inanmamak gereği çok açıktır. Bu iddiamı doruk noktada destekleyecek bir sezon yaşıyoruz...

Erzurumspor ilk akla gelen örnek olabilir. Sezona başladıkları Mehmet Altıparmak Hoca da şanssızdı, birkaç gün önce yolladıkları (Şifo) Mehmet Hoca da. Daha ikinci hafta ağırladıkları Beşiktaş karşısındaki ilk yarı halâ akıllarda. 4-0 yerine 1-0 önde girdiler ve maçı 1-3 kaybettiler.

İstatistiklerde öne çıkan en az üç oyuncuları vardı ve çok şanssız maçlar oynamayı sürdürdüler. Çok önceden küme düşerler demiştim ama şimdi inanın ben bile üzüleceğim düşmeleri durumunda. İlk yarı sıfırcı Hamza Hoca ile anlaşmışlar, tek kurşun ile maç almaya çalışacaklar. Belki böyle sonuç alırlar diyelim, şans dileyelim...

Şanssızlıktan başladık, Akhisar ve Cihat Arslan Hocayı da anmalıyız. Altı hafta önce Rize deplasmanında çok takdir edilen Okan Buruk takımına oyunsal tecavüzle başladılar. 20. dakikada 1-0 öndelerken düşüncem maçı 1-3 alacakları yönündeydi. Ama golü atan stoper Edin Cocalic kırmızı kart yedi. 70. dakikaya kadar direndiler demeyeceğim, oyunu vermediler..! Ama Atıf ve Nakoulma'lı Rize'yi 1-1 sonrası tutamadılar...

Maçları izleyip içlerindeki kırılma noktalarını gördüğünüzde şans faktörüne inancınız artıyor. O gün o maç 1-3 bitse bugün Okan Buruk'a biçilen karizmanın sahibi Cihat Hoca olacaktı.

İmparatorundan en kocamanına yerli hocalardan hazzetmediğimi biliyorsunuz. Ama 14 yabancı kuralı bana gösterdi ki, düşündüğüm radde boş değiller. 

Keşke gerçekten futbol gazeteciliği yapmanın imkânı olsa. Düşünsenize; Rize-Akhisar maçının ilk yirmi dakikasını tam verdiğimiz geniş özet sonrası Okan Buruk ve Cihat Arslan'ın konuk olduğu programda taktik münazara yapılıyor... Çok doyurucu, aydınlatıcı ve ilham verici olurdu ama biz gerçekte trans Ahmet TC'sindeyiz, rüya bitti, uyanın! Başlasın "derin" futbol..!