Gerçekte 1200’lerden beri Avrupa’da mevcut olan uzun burunlu ayakkabılar, hiçbir zaman 1400’lerde ki uzunluğa ve sevilirliğe ulaşmamıştı. 15. yüzyıl lord ve leydileri bir yüzyılı aşkın süre boyunca yalnızca bu ayakkabıları giymişti. Ayakkabıyı almaya parası yeten herkes tercihini crakowlardan yana kullanıyordu. Ayakkabının burnu ne kadar uzun olursa giyinen itibarı da o kadar yüksek oluyordu. İki dirhem bir çekirdekliği saçma boyutlara ulaştırmış, havuca benzeyen ve parmak uçlarından neredeyse 15 cm ileriye uzanan tuhaf ayakkabılarıyla Londra sokaklarında salınarak yürümeye başlamışlardı.

Yıllar süren popülerliğini ardından İngiliz kraliyeti, giderek uzayan burunların çağrıştırdığı şehvani anlam sebebiyle olaya müdahale etme gereği duydu. Ayakkabının burnu ne kadar uzunsa giyenin erkekliği de o kadar kuvvetli sayılıyordu. Parlamento, böylesi ayakkabılar giymeyi ahlaken uygunsuz bulmuş ve özünde şehvet barındıran trendlere sınırlamalar getirmişti. 1463’de çıkarılan yasaya göre şövalyeler ve efendiler de dahil bir lordun emri altındaki hiç kimse cüppe, ceket veya kasıklarını ve kalçalarını örtmeyen bir kıyafet giyemiyordu. Boyu 5 cm’i geçen ayakkabı ve botlar da bu yasağa dâhildi.