"Dur Yolcu!

Bilmeden gelip bastığın

Bu toprak, bir devrin battığı yerdir

Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın

Bir vatan kalbinin attığı yerdir

(Bir Yolcuya-

Necmettin Halil ONAN)

Anadolu yaylası tek vücut oldu.

Anneler kuzularına

kınalar yaktılar.

’’Onbeşliler’’, futbolcular, ‘’Tıbbiyeliler’’, Liseliler,

cepheye koştular; gönüllü!..

Asla dönmeyi düşünmediler!

Bir metrekareye 6 bin mermi düştü

‘’Nusrat’’, ‘’Hamidiye’’, ’'Mesudiye’’, Seyit Onbaşılı

Conkbayırı, Kilitbahir, Anafartalar’ı, 57.Alay’ı ile o

Çanakkale’de!..

Fransız Mareşal Foş’a “Bana 600 bin kişilik ordu verseler, Mustafa Kemal’in 50 bin askerinin üzerine gitmeye tereddüt ederim’’, bir ayağını ve kolunu kaybeden Anzak General Bridges’e de “Askerlerimiz! Türkler gibi mert bir milletle savaştığınız için daima iftihar edebilirsiniz.’’ dedirten zafer!

O Çanakkale Savaşı ki, Tarihçi-Yazar Sinan Meydan’ın da dediği gibi; ‘’yıkık bir imparatorluktan çıkacak genç Cumhuriyet’in ilk izlerini taşır!’’

Çanakkale’de de kadınlarımız; Milli Mücadele’deki

gibi birer Kuvvacı’dır.

Cephede silah ellerindedir!

Anzak mektupları, İngiliz, Fransız,Mısır gazeteleri hepsi birer kaynaktır.

25 Nisan 1915 çıkarmasında yaralanan

bir denizci asker, kıyıdaki küçük bir evde, çarpışmalar

sonucu ele geçirilen keskin nişancı bir kadın savaşçıyla karşılaşır.

Mektubu şöyledir:

"O, bir Türk kadın savaşçıydı ve durmaksızın saklandığı

evden ateş ediyor, teslim olmuyordu. Yakalanana kadar,

bir pencereden ısrarla ve özellikle de subaylarımızı

hedef alarak ateş etmişti.

Üzerinden öldürdüğü 16 askerin künyesi çıktı.”

Anafartalar Komutanı Kurmay Albay Mustafa Kemâl Atatürk, Çanakkale’de taarruz emrini şu sözlerle verdi:

“Bu öyle alelade bir taarruz değil, herkesin başarılı olmak veya ölmek azmiyle harekete hazır olduğu taarruzdur. 

Size ben taarruz emretmiyorum.

Ölmeyi emrediyorum!”

****

"Mehmetçik"...

18 Mart'ın da, 

bütün gelecek, 

18 Martlar'ın da kahramanı odur! 

Çanakkale Boğaz Muharebesi'nin Kahraman Komutanı Cevat Paşa'nın 18 Mart 1937'de Cumhuriyet'ten

Selahaddin Adil ile yaptığı röportajı alıntılayalım

(Tarihçi Melike Bayrak Özçelik'e teşekkürler)

"Çanakkale’de düşman denizaltısı gemileri ile bataryalarımızdan biri arasında bir mücadele olmuş ve düşman gemisi batmıştı. 

Fakat denizaltı gemisinin batarken atmış olduğu son mermilerden biri Mehmetçikler'imizden birinin pek yakınında infilâk ederek gözlerine isabet etmişti.

Bataryaya gittiğim sırada Mehmetçiği yere uzanmış buldum.

Kendisine seslendim hemen ayağa kalktı, ancak bana bakmıyordu.

Yüreğim yanarak bu aslanın artık görmediği anladım. 

-Vah yavrum. Gözlerin rahatsız galiba, seni hastaneye göndereyim... dememe kalmadı.

O her zamanki merd, her zamanki kahraman hali ile karşımda dimdik: 

-“Sen üzülme kumandanım. Gözlerimi, göreceğimi gördükten sonra kaybettim.

Artık gam yemem.” dedi."

General Cevat, bu yiğit sesi hala işitiyormuş gibi gözleri karanlıklara bakan pencerede; 18 Mart'ın sonunu anlattı;

"Akşam mücadele bitti. Güneş Türk’ün zaferine şahit olmanın gururu içinde ufukta eriyordu. 

O anda zabit ve efrat bütün kahramanlarımızın neşelerini anlatabilmeme imkan tasavvur edebilir misiniz? 

O gece kimse gözlerini yummadı. 

Tarif edilmez bir azim ve gayretle ertesi gün devam etmesi muhtemel bir mücadeleye hazırlandık. Böylece uykusuz geçen gecenin sabahı, yani 19 Mart günü doğarken

Mehmetçik gene topunun başında bekliyordu."

Bir anekdot daha;

"Çanakkale Gazisi Şerif Üngör anlatıyor.

- Mustafa Kemal'i gördün mü?

Gördüm. Topların başına geldi.

- Size ne dedi? 

Korkmayın, onlardan korkmayın, Türk'ün gücüyle ezin!" dedi..."

Çanakkale Zaferi ile Dünya ve Türkiye tarihinde sahneye çıkan

bu ülkenin ‘’En Büyük Değer’’i Mustafa Kemal’i

hurafeler ve bilgi yanlışları, kerametler mucizeler

ile -kimse- itibarsızlaştırmasın!

Atatürk’süz tarih yazmak amaç olsa da, adını hutbelerde

anmasalar da Çanakkale

Atatürk’tür,

gün bitmeden

öleceğini bilen “Mustafa Kemâl’in Askerleri’nin” onurlu kavgasıdır!

Mustafa Kemal Atatürk; Anafartalar, Conkbayırı’ndan, Arıburnu’ndan silinebilir mi?

Asla mümkün değildir!

Boşuna uğraşmasınlar. Başaramazlar!

O Mustafa Kemâl ki, savaşı zaferle taçlandıran, her cephede inisiyatif alabilmiş yüksek

öngörülü dehadır!..

****

Peki nedir Çanakkale’nin anlamı ?

‘’Çılgın Türkler’’de Turgut Özakman gayet net açıklamış;

‘’Çanakkale’nin; tarihin uğursuz akışını durdurarak,

geciktirerek Milli Mücadele’ye zaman ve millete özgüven

kazandırdığı; Kuvayı Milliye ruhunu hazırladığı doğrudur.

Ama bu uğursuz akışı geri çeviren Milli Mücadele’dir .

Milli Mücadele, yalnız bir Kurtuluş Savaşı değil,

Çanakkale’nin de görkemli bir rövanşıdır.’’

Bize göre de ulus olma bilincimizi uyandırmış, özgürlüğe açılan yol olmuştur Çanakkale…

Dünya’nın da geleceğini değiştirmiştir…

Emperyalizme diz çöktürmüş onurlu duruştur!..

****

“Deniz deniz, dağ dağ

Yazıdır.

Çanakkale,

Yeni Türkiye’nin önsözüdür!”ü ne güzel dillendirdiydi Ozan Fazıl Hüsnü Dağlarca…

‘’Anadolu bizimdir dalgalan bayrağımız’’ diye haykıran

‘’Kemâlin Askerleri’’ sayesinde kanlı yazıldı "kuruluşun senfonisi" Çanakkale!

Yüzyıllarca silinmeyecek bir zaferdir!..

Çanakkale Zaferi; ulus olma yolundaki dev adımdır.

Ulus Devlet anlayışının temeli; Dünya tarihine ve Türk Milletine Devrimci bir Lideri, Mustafa Kemal ATATÜRK’ü kazandıran şanlı direnişin de adıdır! 

****

Çanakkale'de; Mustafa Kemâl ve 'Çılgın Türkler' tarihin akışını değiştirdi, millete özgüven

kazandırdı. Kuvayı Milliye ruhumuzu hazırladı!

Özgürlük uğruna emperyalizme meydan okumamızdır 18 Mart 1915.

Çanakkale Zaferi'nin 107.yılında, "Çanakkale Geçilmez" gerçeğini Dünya'nın hafızasına kazıyan başta Gazi Mustafa Kemâl Atatürk olmak üzere, kanlarıyla eşsiz bir destan yazan tüm şehitlerimizi,

"Evrensel Şairimiz"  Ataol Behramoğlu'nun "Şehit Evinden Yükselen Çığlık " şiiriyle anıyorum.

Her birine, tek tek;

Rahmetle...

Minnetle...

Saygıyla...

"Şehit evinden yükselen çığlıkta

Seslerin avuntusuz çırpınışı vardı.

Daha dün bebek olan oğlunu

Beşiğinde sallayan annenin

Kanayan gözyaşları.

Bebeğin alnında biriken

Minicik ter damlalarını kurularken

Ona söylediği ninniler vardı.

Şehit evinden yükselen çığlıkta

İncecik sırları vardı kız kardeşin

Akran kardeşle paylaştığı

Ve küçük erkek kardeşin

Ona söğüt dalından

Düdük yontmayı öğreten

Ağabeye hayranlığı.

Şehit evinden yükselen çığlıkta

Kahırları vardı bir babanın

Oğluna bir gelecek sunamayan;

Varlığıyla gurur duyduğu

Tekrarı saydığı kendi gençliğinin.

Burkulan yürekler vardı

Gök ekinken biçilen için.

Şehit evinden yükselen çığlığı

-Nereye kazarsanız kazın 

Ve ne koyarsanız koyun adını-

Gömemezsiniz hiçbir çukura;

Ve örtemezsiniz üstünü

Hiçbir bayrakla

Ve hiçbir duayla..."