Yoğun seyahatim nedeniyle,

Geçen hafta,

Yazılarıma bir süre ara vereceğimi duyurmuştum...

.

Hem köşe yazdığım gazeteye,

Hem de bana gelen mesajlar aynen şöyle,

Kaç kişi kaldı?

Doğru yazan!

Cesur yazan!

Aklımızdan geçeni yazıya döken...

Sabırsızlıkla yeniden yazmanı bekliyoruz...

.

Bu güveniniz,

Beni hem onurlandırdı,

Hem de çok duygulandırdı.

.

Ne kadar,

Sevenim ve okuyanım varmış...

Dolayısıyla,

Minnet ve şükran duygularımı paylaşmak istedim...

.

Yine bu güzel duygularınız ve güveniniz,

Vaz geçmek üzere olduğum,

İnsan ve insanın vesile olduğu olayları yazmama kararımdan alıkoydu beni...

.

Aslında artık,

Çiçekleri

Çocukları

Yaşlıları

Kuşları yazmayı hedefliyordum...

.

Çünkü ben,

Kendimi bildim bileli,

Kötülük

Zarar

İftira bilmedim...

İmkanlarım el verdiğince,

Hep yardıma koşmayı ilke edindim...

Tabiki benim de,

Eksiğim, gediğim, yanlışlarım, hatalarım  oldu, olacakta...

Sonuçta canlı organizmayız...

.

Evet,

Sevgili okuyucularım,

Bir kez daha,

Sevginize

Güveninize sonsuz teşekkürler ediyorum...

Peki o halde,

Yazmaya devaaammm...