Destuuur!
AKP Genel Başkanı ve Cumhurbaşkanı Erdoğan, geçen günlerde Anamuhalefeti ve başka düşünen insanları Abdülhamid üzerinden topa tuttu.
İstibdadın sembolü “II. Abdülhamid” ve “topa tuttu” deyince aklıma Opus Kitap’tan yeni çıkan “ II. Abdülhamid ve Dönemi” adlı kitap geldi nedense.
Hani, 101 pare top atılır ya…
Araştırmacı Dr. Yavuz Daloğlu hoca da yüzlerce kaynağı taramış ve seçtiği 101 tane karikatür ve illüstrasyon koymuş kitabına.
Çok anlamlı bir şekilde “Osmanlı Matbuatından 101 Pare Karikatür ve İllüstrasyon” alt başlığını da koymuş.
Sonuçta “Aydının silahı da, topu da kalemi ve aklıdır”, demiş.
Yavuz Hoca, o zamanlar, Halife Padişah Sultan Hamid’in zorbalığından yurtdışına kaçan aydınların çıkardığı, 1908 II. Meşrûtiyeti’nden sonra ise İstanbul’da yayınlanmış dergilerden II. Abdülhamid dönemini anlatan bir kısım karikatürleri derlemiş ve kitaplaştırmış.
Uzun araştırmalar sonucu seçilmiş 101 karikatür.
Bilim adamı titizliği ile seçilmiş karikatür ve illüstrasyonlarla o uzun karanlık dönemi anlatmış.
Hani derler ya, bin sayfa yazacağına bir resim koy.
İşte öyle bir şey, resim, karikatür veya görsel sanatlar.
Karikatürler Abdülhamid Han’ın 33 yıllık istibdat dönemini anlatıyor tam 101 kez.
Az kelime, çok anlatım.
Günümüzde dünyası ile Abdülhamid ‘in dünyası arasındaki paralellikler çok dikkat çekici.
İstibdat dönemi, cakası ve şatafatı ve sırıtan özentiliği sınır tanımıyordu.
Gerçi günümüz savurganlığı, cakası ve gösterişi ve şatafatı sultan saraylarında yoktu.
Bazı insanlarımız ölümünün 100. yılında Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da katılımıyla yapılan toplantıda Abdülhamid’i anlamaya çalışmışlar.
Nereden kaynaklanıyor bu Abdülhamid sevgisi?
Ecdat, TDK sözlüğüne göre; “geçmişteki büyükler, atalar” demekmiş.
Herkesin ecdadı kendisine!
Ecdat kökenden, kan bağından gelir.
Dolayısıyla herkesin kendi ecdadı vardır ve herkese göre değerli ve saygıdeğerdir.
Zaten ecdadı seçmek mümkün değildir.
Geçmiştir.
Osmanlı padişahları sonuçta kendi mirasçılarının ecdadıdırlar.
Temsili Ecdat ise bahsi geçen, işte orda bir durun!
Manevi ecdadı seçmek, herkesin kendi tercihidir.
Genelde bir kişi örnek aldığı, çok değer verdiği kişileri ecdat olarak görür.
Ona benzemeye çalışır.
Birileri Abdülhamid’e benzemek isteyebilirler.
Ama örneğin benim seçilmiş ecdadım Köroğlu, Yunus Emre, Pir Sultan Abdal, Ömer Hayyam, Dadaloğlu, Şeyh Bedreddin vs.dir.
En büyük manevi ecdadım da ATATÜRK‘tür.
Bu, böyle biline.