Osmanlıcılık oynayanların dikkatine!
Osmanlıcılık bahane.
Aslında Osmanlı hayranlığının temelinde padişah yetkilerine özenme vardır.
Gerisi lafı güzaf…
Toplumu bahşiş, parmak yalama, korku, baskı, tehdit ve şantajla yöntemleriyle yönetme arzusudur Osmanlıcılığın sebebi.
Yoksa onlar da biliyorlar, böyle bir dünyanın artık geri dönme şansının olmadığını.
İşin ilginç yanı, Osmanlıcılar en çok da yüzyıllarca Osmanlı’yı yıkmaya çalışan İslami görüntülü Arap toplumları özentisiyle bunu yapıyorlar.
Aslında Arap topluluklarının Amerika ve İsrail olmak üzere diğer büyük emperyal güçlerin elinde kukla olduklarını bilmelerine rağmen.
Din, iman, İslam bahane, ama emperyal güçlerle işbirliği, hatta onlara uşaklık şahane (!)
Jurnalcilik deyince akla nedense 31 yıl Osmanlıyı demir yumrukla istibdat dönemi yaşatan Abdülhamid Han gelir.
Onun sertliği içe dönüktü.
Dışa taviz ve Osmanlı topraklarını vermekten başka ne yaptı?
Şu anki topraklarımızın 2 katını onun karanlık döneminde kaybettik.
Abdülhamid’in 33 yıllık saltanat döneminde Osmanlı, Karadağ, Kıbrıs, Mısır, Romanya, Sırbistan ve Tunus olmak üzere 1 milyon 592 bin 806 kilometre kare toprak kaybetmiştir. 
Osmanlı Hazinesi yabancıların emrine verildi.
Sonuç, Osmanlı’nın yok olması ve bizzat T.C. ve Atatürk tarafından sonlandırılması oldu.
Osmanlı genç Cumhuriyete ağır borç yükü, cehalet ve hastalık içinde boğuşan ama Atatürk sayesinde kimliğine kavuşan yaklaşık 13 milyon insan bırakmıştı.
Nüfusun 11 milyonu, yani yüzde 80’ni, çok ilkel ve yoksul koşullarda yaklaşık 40.000 köyde yaşıyordu.
Salgın hastalıklardan tüm toplum kırılıyordu.
Ülkede sadece 337 doktor, 8’i Türk 60 eczacı, 4 hemşire, 136 ebe vardı.
Doğan bebeklerin yarısı ölüyordu.
Abdülhamid özentiliğinin sebepleri ortaya çıkmaya başladı.
İki, arkadaş otobüste konuşmuşlar.
Durumdan vazife çıkarmış ajanlık meraklısı başka biri kulak misafiri olmuş.
Üşenmemiş takip etmiş.
İspiyonlamış vatandaşı...
Jurnalcilik revaçta yine...
Allah gerisinden korusun!