Orta Doğu ülkeleri bile artık kadının önündeki engellere karşı direnemiyor.

Suudi Arabistan kadınlara haklar bahşediyor (!)

Büyük bir lütufmuş gibi kadınlara araç kullanma izni verildi.

Stadyumlarda maç oynayamasalar da seyretmeleri şimdilik özgürlük kapsamına alındı.

Birkaç yıl önce başörtüsü takmadığı için ‘Satranç Milli Takımı’ndan çıkarılan kız çocuklarının bulunduğu İran’da, rejime karşı direndiler.

Şimdilik büyük kazanımlar elde edemeseler de ‘Ahlak polisinin’ sokaktaki kadınları taciz etmesini durdurabildiler.

*****

Kadınlar açısından en büyük hapishane Müslüman ülkeler…

Başta da Suudi Arabistan…

Örneğin, hiçbir kadın bu ülkede eşi veya yakın bir akrabası olmadan dışarı çıkamıyor.

Kadınlığını belli eden giysiler giymek, aşırı makyaj yapmak…

Bu ülkede kadın ve erkeklerin hemen her şeyi ayrı olmak zorunda…

Parklara, alışveriş merkezlerine bile girişleri farklı yoldan yapıyorlar.

Öylesine saçmalık var ki Suudi Arabistan’da, kadının tek başına mezar ziyareti bile yasak!

 ****

Suudi Arabistan’da kadınların iş gücüne katılma oranı yüzde 5 civarında…

Yani bu ülkede kadın diri diri mezara gömülmüş durumda…

Sadece Arabistan mı?

İran’da kızlar 9 yaşından itibaren başörtüsü takmak zorunda…

Kadınlara çocuklarını velayeti verilmiyor; o hak sadece erkeklerin…

Babanın ve kocanın izni olmadan yurt dışına da tek başına çıkamıyor.

***

Afganistan ise kadınlar açısından hapishaneden öte bir cehennem…

Geçen günlerde haberlerde gördüm, dış işlerine eleman alacaklardı, kadınlar sınava bile alınmadı.

Okullar artık kadınlara kapalı…

Parklar, spor salonlarında artık kadın görünmeyecek…

****

Sözü fazla uzatmadan Afganlı bir kızın şiiri durumu bütün çıplaklığıyla anlatıyor:

“Ağzımı açacak hevesim yok. Ne söyleyeceğim ki?

Anlatsam da anlatmasam da hor görüleceğim bu çağ tarafından

Balı nasıl söyleyeceğim? dilimde zehre döndü–yazık!

Gem vurdu ağzıma despotlar. Ağlasam da gülsem de, yaşasam da ölsem de

kederimi paylaşacak kimsenin olmadığı bu dünya sağ olsun!

Keder, acz, pişmanlıklar ve ben. Bu hapishanenin köşeleri ben boşuna doğmuşum, ağzım mühürlenmeli.

Ah kalbim! Baharın geçtiğini biliyorum ve neşesinin de

ama nasıl uçabilirim bu kırık kanatlarla?

Bunca zaman sessiz olsam da unutmadım şarkı söylemeyi

Çünkü şarkılarım kalbimin tenhalığında fısıldadı.

Bu kafesi parçalayacağım bir gün, onun korkunç ıssızlığını zevk şarabını içeceğim, şarkı söyleyeceğim bir kuşun baharda yapması gerektiği gibi…

İnce dallı bir ağaç olsam da her rüzgarda titremeyeceğim.

Ben bir Afgan kızıyım – feryadımı haykıracağım, sonsuza dek dokuyacağım onu.

Melankoli ve hüzünle dolu kanatlarım kapalı ve uçamıyorum

Mademki bir Afgan kadınıyım feryat etmeliyim “

(Çeviren kişinin adını bulamadım. Emekleri için teşekkür ediyorum.)

***

Bu yazının dipnotu: 8 Mart Dünya Kadınlar Gününde Taliban’ın elinde esir kalan Afgan kız çocukları ve kadınlarını unutmayalım derim.