Mustafa Ülkü Caner

Mustafa Ülkü Caner

Çirkin Horoz’un başına gelenler

Dünkü makalemize devam edelim:

Horoz bu ya, iyice böbürlenmeye başlamış.

Aslında biraz da yaşlanmaya ve ömrü tükenmeye yüz tutmuş.

Biraz da genetiği de oynanmış olduğundan mıdır, nedense “en büyük horoz benim” diye açıkça caka satmaya, her tavuğa ve civcive racon kesmeye başlamış çiftlikte.

★★★

Hırs kontrol dışına çıkınca insanlara benziyor demek ki horozlar da.

Çevresindeki mürit horozcuklar da galeyana getirmiş olabilir.

Ama artık haddini açıkça çok aşmaya başlamış.

Baş horoz ile bile çok uğraşmaya, artık onun yemlerini de aşırmaya başlamış.

Üstüne baş horozun civcivlerini de görülmemiş hınçla gagalamaya ve hatta kümesten kovmaya kalkışmış.

Bir de utanmazca baş horoza da racon kesmeye, hatta  canına bile kastetmeye başlamış.

★★★

Böyle devam edilemeyeceğini anlayan baş horoz çiftlik sahibinin izni bir yana, haberi bile olmadan kocaman bir kümes yaptırmış kendine ve civcivlerine...

Acayip büyük ve pırıltılı kümes herkesi kıskandıracak ölçüdeymiş.

Hatta ölçüsüz olduğu da söyleniyormuş.

Ama kendisini az da olsa güvende hissetmesine vesile olmuş.

Göğsü daha kabarık dolaşmaya başlamış yeni kümesinde.

★★★

Bir yaz akşamı, hava henüz kararmış mış.

Çiftliğin avlu ahalisi henüz yatmaya hazırlanıyormuş.

Yine zamansız ve bu sefer daha büyük gürültü patırtı çıkararak ötmüş çirkin horoz ve yanındaki bir kısım horozlar.
 

Her neyse veya nasılsa  sonuçta salak çirkin horoz erken ötmüş veya öttürülmüş.

Allah’ın lütfu işte.

Şimşekler çakmış, gökler gürültüye boğulmuş.

★★★

Çiftlik ahalisi önce ne olduğunu anlamamış.

Şaşkın şaşkın bakınmışlar.

Ama bir gariplik olduğu belliymiş de…

Kimse önce bir şey diyememiş.

Çoğu sinmiş, korkmuş!

★★★

Artık zaten böyle devam edemezmiş.

Sonuçta erken öten horozların başına ne geldiyse, o olmuş.

Tabii bir de, arada olan, yanan, ezilen, çiğnenen bazı suçsuz yaş gariban tavuk ve civcivlere  olmuş.

Ama hikâyenin sonunda baş, pardon, tek horoz mutlu olmuş.

Avlusunun ve kümesin tekrar mutlak hâkimi olmuş ve artık orada tek horoz olarak mutlu bir şekilde yaşama hükmediyormuş.

En azından öyle sanıyormuş.

Ne zamana kadar mı?

Kümes ahalisi tavuklar, civcivler ve yeni yetişen horozlar dur diyene kadar.

En azından avlunun sahibi çiftçi ailesinin canı, yeniden horoz eti çekinceye kadar!

Önceki ve Sonraki Yazılar