Orta Doğu ülkeleri ve onların zihniyetini taşıyan ülkelerin geri kaldığını söyleyenler halt etmiş.

Batı daha yeni yeni robot yapmaya baş- ladı. Yaptıkları da kısıtlı.

En fazla otomobil kullanabiliyorlar.

Her markayı kullanabildiklerini de sanmıyorum.

Oysa Türkiye’de seri üretilen ve her denileni yapan robotlar olduğunu yeni fark ediyoruz.

Hatta her şeyi programlamanıza da gerek yok.

Siz ona bir ilkesel yükleme yapınca kalanı onun işi.

İsterseniz aralarından birini “Robot başı” bile yaparsanız diğer robotları o organize edebiliyor.

Hatta konuya göre Bakanlıklar, Genel Müdürlükler, Müsteşarlıklar bile kurup teşkilatlandırabiliyor.

İsterseniz mekanik robotlar üretmek için TÜBİTAK aracılığı ile yatırım bile yapabiliyor.

Bu robotun adı EMİR KULU.

İsmi de çok güzel değil mi?

Küçük kusurları var tabi.

Yazı yazmada pek becerikli değil.

“Öğrenci” kelimesini yazarken “ogrençi” şeklinde yazabiliyor ama bu da sorun olmuyor.

İzleyen robotlar da aynı programla yüklü olduğu işin “kobay zekâ”larını kullanarak ne demek olduğunu anında anlıyorlar.

Yıllardır üretilen ancak son 15 yıldaki gelişmeleri yeni yeni ortaya çıkan “Emir Kulu”nun gelişmiş ülkelerce hayret ve kıskançlıkla izlediğini yeni fark ettik.

Neyse ki, robotlarımızın gelişmiş kobay zekâları sayesinde hepsine meydan okuyarak kıskançlıklarını yok etmek için koruma emir kulu robotları ile gerekenleri yapmaya başladılar.

Her ne kadar fişlenen emir kulu robotlar, kıskanç diğer ülkelere alınmasa da üretim o kadar hızlı ki sorun yaratmıyor.

Emir kulu robotlarımız bazen sıcaktan mı nedir, küçük arızalar verebiliyor.

Protesto görevi için sokağa çıkarken aceleyle büyük beden don giyebiliyorlar.

Böyle durumlarda don düşebiliyor tabi ki. Ama bunların önemi yok.

Her tarafı aynı malzemeden yapıldığı için görünen abes bir şey yok sayılır.

Bu teknolojimizin gelişmesi için tek bir tehlike var.

Kıskanan ülkeler bu robotları üreten mühendisin fişini çekerlerse “Yandı gülüm, keten helva”.